పోస్ట్‌లు
చివరి పాట
ఎప్పటికైనా ఖాళీ చేయక తప్పదు
బతుకు చుట్టూ అల్లుకున్న
మమకార బంధాలను తెంచుకొని
చివరి క్షణంలో ఒంటరి ప్రయాణమూ తప్పదు
ఈ కోరికలెప్పుడూ ఇంతే!
ఆశల పల్లకి ఎక్కించి ఊరేగిస్తుంటాయి
దూరాన్ని సమీపించే కొద్దీ
విచారాన్ని మిగిల్చి విడిపోతుంటాయి
కొసకు చేరిన ఆయువు దీపం
వత్తిని తడుముకుంటూ కొండెక్కుతుంది
ఇక ఏ కోరికా వుండవు
వెళ్ళిన వాళ్ళ జ్ఞాపకాలతో
వెళ్ళబోయేవాళ్ళు దుఃఖమై కరుగుతుంటారు
కన్నీళ్ళమధ్య మళ్ళీ ఊరేగింపు మొదలవుతుంది
ఎప్పటికైనా తప్పనప్పుడు
బతుకును మూటకట్టుకొని సిద్ధపడటమే మంచిది
మృత్యువు ఎన్నడూ గాయపరచదు
సుతారంగా ప్రాణాన్ని ముద్దెట్టుకుంటుంది
పొందిన అనుభూతులన్నీ మాయమై
ఈ ఆఖరి అనుభూతే అద్భుతమౌతుంది
ఊపిరి పిట్టా! ఊపిరి పిట్టా!
గూడు విడిచే ఘడియ వచ్చిందని
దిగులు పడతావెందుకు?
మరణం శాపం కాదు
పునర్జన్మకు రెక్కలు తొడిగేందుకు
ఈ జన్మ మిగిల్చిన చివరి పదం
(26.06.2001, రాత్రి 01:15)
(ఈ బ్లాగుకి ఇదే చివరి పాట..!!)
