సముద్రాల్ని మోసే కళ్ళు

కాలం ఒక గూఢాచారి

రాత్రి పగలుగా రూపాన్ని మార్చుకుంటూ

నిరంతరాన్వేషణ సాగిస్తుంటుంది

దిక్కుల మధ్య పరచుకున్న భూమి కాన్వాసు పై

కొన్ని జీవితాలు విషాదంగా వొలికిపోతుంతయి

ఏ విషాదం ఏ గాయానిదో?

గాయానికి దయలేదు

పొరలు పొరలుగా చిట్లుతూ బతుకును భయపెడుతుంది

ఇక్కడ బ్రహ్మడి బతుకు ఈ గాయం

రంగు రంగుల భవిష్యత్తును

జంధ్యప్పోగుతో ఉరితీసి చంపే చట్టాలు

వల్లకాటి దారిలోనూ కత్తులు పేర్చుతాయి

చిరిగిన పంచెను జీవితంగా కప్పుకున్న విభూతి ముఖాలు

చిగురునవ్వును మొలకెత్తడం మర్చిపోతాయి

ఈ కళ్ళు సముద్రాల్ని మోయ్యడానికే పుట్టాయేమో!



వడ్డించిన విస్తరిలాంటి ఆలయభూములు

చడీ చప్పుడు లేకుండా స్వాహా చేసి

ఎంగిలి మెతుకులు విసిరే ప్రభుత్వాలు

అర్చకత్వాన్ని యాచకత్వంగా మారుస్తాయి

మూల విరాట్టులు మౌనాన్ని వీడవు

పూజారి శోకం గర్భగుడి దాటదు



బ్రాహ్మడుగా పుట్టడం నేరమైన దేశంలో

కొసదాకా బతుకు లాగటమే

ఆవలి తీరం చేరేందుకు అవిటివాడు నదిని ఈదటమే

అడుగడుగునా పేర్చిన నిచ్చెనలెక్కుతూ

వెనుకబడ్డ వాళ్ళాంతా ముందుకెళ్ళిపోయారు

ముందరివాడు మంత్రాల కింద నలిగి

వెంక్కి రాలేక, ముందుకు పోలేక

బతుక్కి దూరమౌతున్నాడు!