చెక్కిలి మీద జ్ఞాపకం

ఈ రాత్రి నిశ్శబ్దంగా వుండదు

చెవిని తొలిచే కీచురాళ్ళ ధ్వని

ఆలోచనకు రెక్కలు తొడగకా మానదు

ఇప్పటికెన్ని ఆలోచనలు

గాజుబొమ్మల్లా పగిలి పోయాయో

టార్చిలైటును ఆర్పివెలిగిస్తూ

రాత్రిని పరిశోధిస్తున్న మిణుగురుకు తెలుసు

పదునెక్కిన ఆలోచనల ముల్లుగర్రలు

మానుతున్న గాయాలను మెల్కొల్పుతుంటాయి

గాయాలు జ్ఞాపకమై సలిపినప్పుడల్లా

హృదయంలో కత్తిదిగిన బాధ...

అర్ధరాత్రి దాటాక

కునుకుపట్టని కళ్ళు నేరేడు పళ్ళవుతాయి

నరాలు కాలుతున్న కరెంటు తీగలౌతాయి

గుడ్లగూబ గొంతు విని

చంద్రుడు మబ్బు దుప్పటి కప్పుకుంటాడు

నేను మాత్రం

జ్ఞాపకాల లోయల్ని తొవ్వుకుంటూ

ఏ మూడో ఝామునో

స్వప్నంతో నిద్రను వెలిగించుకుంటాను.



తెల్లారి చూస్తే

జ్ఞాపకాలు జాడను కోల్పోయినట్టే అనిపిస్తుంది

అద్దానికి ముఖాన్ని చూపగానే

చెక్కిలి మీద చారికై నిలిచిన జ్ఞాపకం

మళ్ళీ ఆలోచనల్నిరేపి

నన్నొక కన్నీటి శిబిరాన్ని చేస్తుంది.


(విజేత దినపత్రిక, 18.03.2001)