ఎదురుచూపు
చైతన్యమా!
నువ్వు నా ఊపిరివి
చిన్నప్పుడు నాతో దోస్తీ చేసేదానివి
ఇప్పుడెక్కడి కెళ్ళావ్?
సంక్షోభ శిఖరమ్మీద
శిలువను మోస్తున్న నాకు
ఇప్పుడు నీ సాయం కావాలి.
నీ కోసం వెతుకుతూ
నన్ను నేను ఎన్నిసార్లు తవ్వుకున్నానో..!
బ్రతుక్కీ, బాధకీ అర్థం తెలియకుండా
రంపం పొట్టులా రాలిపోతున్న
ఘడియల్ని లెక్కేసుకుంటూ
కాలాన్ని ఖర్చుచేస్తున్నాను
నువ్వెక్కడున్నా
సూటిగా వచ్చి నా హృదయంలో పుష్పించు
నిన్ను పాటతో పలకరిస్తాను
కవిత్వంతో బుజ్జగిస్తాను
నీ రాక కోసం
నిరాశలేని నిరీక్షణలో
నా కళ్ళెప్పుడూ మేల్కొనే ఉంటాయి.
2 కామెంట్లు:
బాగుంది మీ కవిత.
పద్మార్పిత,
నెనర్లు
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి