ఒక ప్రవాసాన్ని గూర్చి

జీవితం వొఠ్ఠి ప్రవాసం మాత్రమే

మనం శ్రమను నమ్ముకోవడం నేరంకాదు

కాని రోజుల్లో శ్రమను అమ్ముకోవడం నేరంకాదు

నోటిదాకా వచ్చిన చేతిముద్ద కదలికపై

గుర్తు తెలియని నీడలు కర్ఫ్యూ విధించడం నేరం

ఏరు దాటించిన తెప్పనిస్వార్ధాన్ని

అసంధర్భంగా తగలెయ్యడం ద్రోహం


కాళ్ళు అరిగిన కాందిశీకుడా!

గానుగెద్దు దినచర్యను మోసుకెళ్తున్న

సుదీర్ఘ ప్రయాణం మనది

వెలుగు పిట్టవాలని అంధకార శబ్దంలో

అమావాస్యల్ని గుండెల్లో దాచుకొన్న

కన్నీళ్ళ మీద నడుస్తున్న ప్రవాసం మనది

కాలానికి గాయపరచటం పాత కాదు

గాయపడటం మనకు కొత్తా కాదు

విషాదాన్ని తొడుక్కుని వలసవెళ్ళడమే

నిరపేక్షిత అసంకల్పిత చర్య


ఎప్పుడోమౌతుందో తెలియని సందిగ్ధత మధ్య

నుదుళ్ళను నిషేధించిన ఉదయాల సాక్షిగా

కూలిన గోపురాల మీది పావురాళ్ళమయ్యాం

అణువణువూ చిట్లిన రేణువులతో

ఓదార్పుకు, నోచుకోని ఇసుక నదులమయ్యాం

ఇక-ఎవరి దుఃఖాన్ని వాళ్ళే ప్రకటించుకోవాలి

ఎవడి విషాదానికి వాడే ప్రతీకారం చెల్లించుకోవాలి

సంకెళ్ళు తెంచుకున్న స్వేచ్చా ప్రపంచాన్ని

అరచేతి రేఖల్లో పరిగెత్తనివ్వాలి

ఒక్కసారి

ఈ ఎడారంతా చైత్రమై ఊడలుదించితే బాగుండు

ఒక్కసారైనా

ఎవడి శ్రమనువాడే అనుభవించే

పర్వదినమొస్తే బావుండు


(ఆదివారం విశాలాంధ్ర 20.05.2000)