10, సెప్టెంబర్ 2009, గురువారం

చివరి పాట

ఎప్పటికైనా ఖాళీ చేయక తప్పదు

బతుకు చుట్టూ అల్లుకున్న

మమకార బంధాలను తెంచుకొని

చివరి క్షణంలో ఒంటరి ప్రయాణమూ తప్పదు



ఈ కోరికలెప్పుడూ ఇంతే!

ఆశల పల్లకి ఎక్కించి ఊరేగిస్తుంటాయి

దూరాన్ని సమీపించే కొద్దీ

విచారాన్ని మిగిల్చి విడిపోతుంటాయి

కొసకు చేరిన ఆయువు దీపం

వత్తిని తడుముకుంటూ కొండెక్కుతుంది

ఇక ఏ కోరికా వుండవు

వెళ్ళిన వాళ్ళ జ్ఞాపకాలతో

వెళ్ళబోయేవాళ్ళు దుఃఖమై కరుగుతుంటారు

కన్నీళ్ళమధ్య మళ్ళీ ఊరేగింపు మొదలవుతుంది



ఎప్పటికైనా తప్పనప్పుడు

బతుకును మూటకట్టుకొని సిద్ధపడటమే మంచిది

మృత్యువు ఎన్నడూ గాయపరచదు

సుతారంగా ప్రాణాన్ని ముద్దెట్టుకుంటుంది

పొందిన అనుభూతులన్నీ మాయమై

ఈ ఆఖరి అనుభూతే అద్భుతమౌతుంది



ఊపిరి పిట్టా! ఊపిరి పిట్టా!

గూడు విడిచే ఘడియ వచ్చిందని

దిగులు పడతావెందుకు?

మరణం శాపం కాదు

పునర్జన్మకు రెక్కలు తొడిగేందుకు

ఈ జన్మ మిగిల్చిన చివరి పదం


(26.06.2001, రాత్రి 01:15)


(ఈ బ్లాగుకి ఇదే చివరి పాట..!!)

Read more...

7, సెప్టెంబర్ 2009, సోమవారం

కూలుతున్న సోపానం

మీరు చెవులు రిక్కరించి కూర్చోండి

నేను గంధర్వుడిలా మారి

మీ కర్ణపుటల్లో గానామృతం నింపుతాను

శ్రవణ పేయంగా మీ తలలు వూగేందుకు

శృతి తప్పని స్వరతంత్రుల విన్యాసమౌతాను

మీ మానసిక కల్లోలం ఉల్లాసంగా మారేందుకు

అసలు కథ మధ్యలో

ఉపకథల చమత్కారమౌతాను

శివరాత్రులకో, నవరాత్రులకో తప్ప

ఇంకెప్పుడూ నేను గుర్తుకు రాక పోవచ్చు

నా కన్రెప్పల వెనక కావేరి నదులుంటాయని

మీ మనస్సంద్రంలో

ఆలోచన కెరటమై కదిలి వుండకపోవచ్చు

జల్లెడగా మారిన ధోవతిని చూసి

చకోర పక్షుల్లా కళ్ళు చిట్లించడం తప్ప

నా పేదరికంపై జాలి దుప్పటి కప్పలేని జడత్వం మీది

ఎముకలు కొరికే చలి రాత్రుల్లో

చొక్క లేకుండా కథ చెప్పాలని

మీరంతా పట్టువదలని విక్రమార్కులైనప్పుడు

'ఎనీమియా' కు ఆశ్రయంగా శ్రీరాన్ని ఒప్పగించాను

గాత్ర సౌలభ్యం కోసం

గుక్కెడు మిరియాల పాలు ఇప్పించమన్నందుకు

గుడ్లురిమి చూసిన మీ అహంకారం

మనసుపొరలను ఇంకా గుచ్చుతూనే వుంది



గొంతులో జలుబు దాగున రాత్రి

కథ శ్రావ్యంగా లేదని సాకుపెట్టి

పారితోషికం తగ్గించిన మీ అల్పబుద్ధి

ఎన్ని కథలుగా చెప్పినా తక్కువేనేమో!

మీరు 'వూ' కొట్టకున్నా

కథలు చెప్పి మెప్పించే అభాగ్యుడ్ని నేను తప్ప

ఈ ప్రపంచంలో - ఇంకెవరున్నాడు

గుడి ముంగిళ్ళలో, వీధి పందిళ్ళలో

హరికథా శ్రవణ ఫలితంగా

మీ పుచ్చు పుర్రెలకు పుణ్యాన్ని తాపడం చెయ్యడానికి

కంచిలోని కథలన్నీ తెచ్చి చెప్పాను

కానీ -

ఇవాళ

నేను బతుకు వ్యధను కథగా వినిపిస్తే

మీ చెవులన్నీ బధిరత్వాన్ని ఆపాదించుకున్నాయి

హరికథా సామ్రాట్టు వారసుణ్ణయినందుకు

ధర్మసత్రం అరుగు నా అడ్రసును మోస్తోంది

మీ మితిమీరిన నిర్లక్ష్యానికి

కాఫీ హోటళ్ళముందు, కళ్యాణ మంటపాల ముందు

కడుపును చేతిలోకి జార్చుకొని

యాచకత్వాన్ని శిక్షగా అనుభవిస్తున్నాను


ఈ బాధల భాగవతారును చూసి

మీ దాతృత్వం చిల్లరై

నా దోసిట్లోకి జారిపడకపోయినా

నేను మాత్రం ఆకలి పేగుల్ని శృతి చేసుకుంటూ

హరికథా సంకీర్తనతో

మీ మోక్షానికి సోపానమౌతూనే వున్నాను!

Read more...

3, సెప్టెంబర్ 2009, గురువారం

చరమాంకం

గొంతు తీగె తెగిపోయినప్పుడు

కరచాలనంలో విషాద స్తబ్దత

పరామర్శలో పలకరింపులో నిశ్శబ్దం!

కాలం కనికరించదు

మృత్యువు పగనెవడూ తప్పించుకోలేడు

ఆగిన గుండె కదలిక మళ్ళీ కదల్దు

మరణం

పునరావృతమయ్యే స్వప్నం కాదు

ఊపిరి తెగిపోయే చరమాంకం

నెత్తురు గడ్డకట్టే దీనావస్థ...

శ్వాస ఆగినప్పుడూ

సమూహ దుఃఖం సముద్రాల్ని గడ్డ కట్టిస్తుంది

ఏడుపు శవయాత్రలో వెదజల్లబడుతున్న

స్మృతి పత్రాల వెనుక అగ్నిని దహించే విషాదం

ఆకు రాలాల్సిందే...

ప్రవహించే వర్తమానంలో వెంటాడే మృత్యువు అనివార్యం

చావు చచ్చాక రాదు

మరణం మళ్ళీ మళ్ళీ పొందే అనుభూతి కాదు.

Read more...

31, ఆగస్టు 2009, సోమవారం

The Lake of Nature

ఆలోచనలు

రాత్రిని కౌగలించుకోగానే

నేను

నీళ్ళల్లో నిద్రిస్తాను

చేపా చేపా

నా రెప్పలెత్తవూ...

సంఘర్షణల మధ్య

చీకటి నోరు విప్పగానే

నేను

చెట్టుబెరడులో మూగబోతాను!

పిట్ట పిట్టా

మాట నేరపవూ...

మనిషి కోరిక

మృగ దాహమవ్వగానే

నేను

అరణ్యంలోకి పరిగెడతాను !

అరణ్యమా అరణ్యమా

నాలో పచ్చదనాన్ని పూయవూ...

కాలుష్యాల తాకిడికి

నేల గాయపడగానే

నేను

ఆకాశంలోకి నడుస్తాను !

ఆకాశమా ఆకాశమా

నన్ను మేఘాన్ని చేయవూ...!

నన్ను ఏదో ఒకటి చేసి

ఈ ఎడారితనంలోంచి

ఒక్కసారి ప్రకృతి జలాశయంలోకి విసిరెయ్యరూ...

Read more...

27, ఆగస్టు 2009, గురువారం

సముద్రాల్ని మోసే కళ్ళు

కాలం ఒక గూఢాచారి

రాత్రి పగలుగా రూపాన్ని మార్చుకుంటూ

నిరంతరాన్వేషణ సాగిస్తుంటుంది

దిక్కుల మధ్య పరచుకున్న భూమి కాన్వాసు పై

కొన్ని జీవితాలు విషాదంగా వొలికిపోతుంతయి

ఏ విషాదం ఏ గాయానిదో?

గాయానికి దయలేదు

పొరలు పొరలుగా చిట్లుతూ బతుకును భయపెడుతుంది

ఇక్కడ బ్రహ్మడి బతుకు ఈ గాయం

రంగు రంగుల భవిష్యత్తును

జంధ్యప్పోగుతో ఉరితీసి చంపే చట్టాలు

వల్లకాటి దారిలోనూ కత్తులు పేర్చుతాయి

చిరిగిన పంచెను జీవితంగా కప్పుకున్న విభూతి ముఖాలు

చిగురునవ్వును మొలకెత్తడం మర్చిపోతాయి

ఈ కళ్ళు సముద్రాల్ని మోయ్యడానికే పుట్టాయేమో!



వడ్డించిన విస్తరిలాంటి ఆలయభూములు

చడీ చప్పుడు లేకుండా స్వాహా చేసి

ఎంగిలి మెతుకులు విసిరే ప్రభుత్వాలు

అర్చకత్వాన్ని యాచకత్వంగా మారుస్తాయి

మూల విరాట్టులు మౌనాన్ని వీడవు

పూజారి శోకం గర్భగుడి దాటదు



బ్రాహ్మడుగా పుట్టడం నేరమైన దేశంలో

కొసదాకా బతుకు లాగటమే

ఆవలి తీరం చేరేందుకు అవిటివాడు నదిని ఈదటమే

అడుగడుగునా పేర్చిన నిచ్చెనలెక్కుతూ

వెనుకబడ్డ వాళ్ళాంతా ముందుకెళ్ళిపోయారు

ముందరివాడు మంత్రాల కింద నలిగి

వెంక్కి రాలేక, ముందుకు పోలేక

బతుక్కి దూరమౌతున్నాడు!

Read more...

24, ఆగస్టు 2009, సోమవారం

ఒకానొక సందర్భం

ఇద్దరం కలిసే వున్నాం

మౌనంగానో, మాటలుగానో

ఒకర్నొకరం పలకరించుకుంటూనే వున్నాం

హృదయాలే ఒక్కటవ్వట్లేదు

నా అభిరుచికి ఆమె దూరంగా వుండటమో

అమె ఆంతర్యానికి నేను దగ్గర కాలేకపోవడమో..



ఒక్కోరోజు

ఆమె మాటలు ముక్కలుగా విరిగిపోతుంటాయి

విడగొట్టడానికి వీల్లేని మాటలు నావి

అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నంలో

ఆమె మాటలన్నీ మల్లెపూలలా ఏరుకుంటాను



ఆ మధ్య... కాలం వెంట పరిగెడుతూ

కొన్నాళ్ళు ఆమెకు ఎడబాటు కల్పించాను

తిరిగి వచ్చి చూస్తే

గుమ్మమ్ముందు ఎదురుచూపుల కొత్త సందర్భం

ఆమె పెదాలపై చిరునవ్వు పండుతోంది

ఆమె మాటలు స్పష్టంగా, అర్థవంతంగా

హృదయోల్లాస వ్యాఖానమంత సరళంగా -

ఇక మల్లెపూలు ఏరాల్సిన అవసరంలేదు



నిజమే... ఎవరన్నారో గానీ

దూరమై, మళ్ళీ దగ్గరయ్యాక

పొందే అనురాగమే అసలైన ప్రేమ


(26.12.2000, వేకువఝాము)

Read more...

20, ఆగస్టు 2009, గురువారం

పునరావృతం

ప్రతిరోజు ఇదే అనుభవం

పొద్దువాలేలోపు గాయపడటం

రాత్రులు గాయాన్ని కన్నీళ్ళతో తడుముకోవడం



సన్నివేశ పునరావృత పరంపరలో

గొంతెత్తి ప్రశ్నిచే సందర్భముండదు

రుతువులు భ్రమణ సూత్రాన్ని వల్లిస్తూ

ఎదురు చూపుల నమ్మకంపై

ద్రోహాన్ని సూదులుగా గుచ్చుతాయి

ముఖాలు మౌనాన్ని తెరలు దించుకొని

ప్రాణం వూడిన తంత్రీ వాద్యాలవుతాయి

విరిగిన భుజాల మీంచి నడిచే విషాదం

సాముహిక దుఃఖమై స్రవిస్తుంది

ఉదయాలు గాయపడకుండా అడ్డుకోలేవు

ఏ రాత్రీ గాయానికి పూత మందు కాలేదు



ప్రతి రోజు ఇదే అనుభవం

పాత గాయాలను ఓదార్చుకుంటూ వెళ్ళి

మళ్ళీ పొద్దువాలే లోపు గాయపడటం

రాత్రులు గాయాన్ని కన్నీళ్ళతో తుడుచుకోవటం



సుప్రభాతం విక్లీ 25.08.2001

Read more...

17, ఆగస్టు 2009, సోమవారం

చెక్కిలి మీద జ్ఞాపకం

ఈ రాత్రి నిశ్శబ్దంగా వుండదు

చెవిని తొలిచే కీచురాళ్ళ ధ్వని

ఆలోచనకు రెక్కలు తొడగకా మానదు

ఇప్పటికెన్ని ఆలోచనలు

గాజుబొమ్మల్లా పగిలి పోయాయో

టార్చిలైటును ఆర్పివెలిగిస్తూ

రాత్రిని పరిశోధిస్తున్న మిణుగురుకు తెలుసు

పదునెక్కిన ఆలోచనల ముల్లుగర్రలు

మానుతున్న గాయాలను మెల్కొల్పుతుంటాయి

గాయాలు జ్ఞాపకమై సలిపినప్పుడల్లా

హృదయంలో కత్తిదిగిన బాధ...

అర్ధరాత్రి దాటాక

కునుకుపట్టని కళ్ళు నేరేడు పళ్ళవుతాయి

నరాలు కాలుతున్న కరెంటు తీగలౌతాయి

గుడ్లగూబ గొంతు విని

చంద్రుడు మబ్బు దుప్పటి కప్పుకుంటాడు

నేను మాత్రం

జ్ఞాపకాల లోయల్ని తొవ్వుకుంటూ

ఏ మూడో ఝామునో

స్వప్నంతో నిద్రను వెలిగించుకుంటాను.



తెల్లారి చూస్తే

జ్ఞాపకాలు జాడను కోల్పోయినట్టే అనిపిస్తుంది

అద్దానికి ముఖాన్ని చూపగానే

చెక్కిలి మీద చారికై నిలిచిన జ్ఞాపకం

మళ్ళీ ఆలోచనల్నిరేపి

నన్నొక కన్నీటి శిబిరాన్ని చేస్తుంది.


(విజేత దినపత్రిక, 18.03.2001)

Read more...

13, ఆగస్టు 2009, గురువారం

బాధోపనిషత్

దేవుడా!

వేదాలను నేనే కనుగొన్నాను

స్వరాలను నేనే సృష్టించాను

యాగానికి నేనే ఆయువు పోశాను

హోమ జ్వాలలో నేనే హవిస్సునయ్యాను

నిన్ను దేవుడ్ని చేశాను, నేను దరిద్రాన్ని మోశాను



ప్రభూ!

అభిషేకాలతో నిన్ను శుభ్రపరిచాను

అర్చనలతో నిన్ను అలంకరించాను

నైవేద్యాలతో నిన్ను తృప్తిపరిచాను

కల్యాణ వేడుకలతో ఊరేగించాను

నువ్వు మోసం చేశావు, శోకం మిగిల్చావు



భగవాన్!

అష్టోత్తరాల్ని నేనే సమకూర్చాను

సహస్రనామల్ని నేనే మాలగా గుచ్చాను

షోడషోపచారాల్ని నేనే సిద్ధం చేశాను

అట్టహాసంగా పట్టాభిషేకం జరిపించాను

నిన్ను హృదయపీఠం పై నిల్చాను, నువ్వు గుండెల మీద తన్నావు



స్వామీ!

నిన్ను స్మరిస్తూనే బాధల్ని మోశాను

నిన్ను ధానిస్తూనే కష్టాల్ని గడిపేశాను

ఏ మబ్బురధంలో దాగున్నావు ప్రభూ!

ఇప్పటికీ నేను నిరీక్షించే చకోరపక్షినే

నువ్వు వానచినుకెప్పుడౌతావో మరి



(12.1.2002, ఉదయం 9:40)

Read more...

10, ఆగస్టు 2009, సోమవారం

మరణాన్ని ప్రశ్నించే వీరుడికి

ఇక్కడెవ్వరూ క్షేమంగా లేరు

గోముఖ వ్యాఘ్రాల దాడిలో

జీవితం కన్నీటి సముద్రమైంది

నల్దిక్కులా

ఆవులించే మృత్యుముఖాలు

కన్రెప్పల మధ్య

చూపుల్ని గాయపరిచే సంక్షోభం

గొంతు నులిమే చీకట్లో

ఊపిరాడని ఉద్విగ్నస్థితి

వీధి మలుపు నెత్తురు చారల్లో

పాడెల్ని మోసుకెళ్ళిన పాద ముద్రలు...

వ్రణాన్ని చీల్చే సజీవ దహన వీచికలు



ఇప్పుడది రత్నగర్భ కానే కాదు

శవాల్ని కడుపులో దాచుకున్న స్మశానం!



అడవులంతా భాష్పవాయువు వ్యాపిస్తోంది

ఇక్కడో కన్నపేగు మెలికలు తిరుగుతోంది...!

చిరునామ దొరకని ఎముకల గుట్టల్ని చూసి

ఆగిపోయిన గుండె కదలికలు...


నువ్వొచ్చే దారిలో ఎన్‌కౌంటర్లు పొంచి వుంటాయి!

కత్తుల బోనులుంటాయ్!

కాటికి మోసే చేతులుంతయ్!

జాగ్రత్త సుమీ!

నీ పిడికిట్లోని వసంతాన్ని మాత్రం జారవిడవకు.

Read more...

6, ఆగస్టు 2009, గురువారం

నీటి పడగ

ఉన్నట్టుండి

ఆకాశం మేఘావృత ముఖాన్ని చూసుకోడానికి

భూమిని జల దర్పణంగా మారుస్తుంది

పడగెత్తి నీటిసర్పం నాల్క మీద

ప్రాణాలు పిప్పరుమెంటు బిళ్ళలౌతాయి

కాయ కష్టం కంకులౌతున్న ఉదయాన

పంట ముఖంపై నీటి ముసుగు కప్పే ఉప్పెన

మెతుకుల స్వప్నానికి గుండె కోత విధిస్తుంది

ఎత్తుల్ని కొలిచే అంతస్థులు సైతం

వరద నీటిలో దూకి ఆత్మహత్య చేసుకుంటాయి

ప్రవాహోధృతికి నడుములు విరుచుకున్న వంతెనలు

నీళ్ళలో నానబెట్టిన గుగ్గిళ్ళౌతాయి

తీరం తాకని పడవలు ముక్కలై

చచ్చిన సొరచేపల్లా నీటిపై తేలుతుంటాయి

పక్షులు వలయాలుగా కలియ తిరుగుతూ

జల ఖడ్గపు ఝుళిపింపుకు రెక్కలు తెగి కూలిపోతాయి

వరద వేటుకు విరిగిన తరు సమూహం

చివరిసారి మొదళ్ళకు సాష్టాంగ పడుతుంది

వడుపు తెలిసిన మలుపుల రాణి సుడుల కౌగిలిలో

ఉక్కిరి బిక్కిరిగా నలిగిన రాచవీధులు

లోతు తెలియని కాల్వలౌతాయి

ప్రతీరోజూ ప్రదక్షిణ మంత్రాన్ని ధ్వనించే బస్సులు

డిపోల గూళ్ళలో ముడుచుకున్న చలి రాత్రుల పావురాళ్ళౌతాయి

వాన దేవుడి అజీర్తి రోగానికి భూదేవికి పొట్టుబ్బుతుంది

***


ఈ నీటి పడగ చితికి పోనూ...

ఎండిన గొంతును కబళించే నాల్గు చినుకులతో తడపాల్సింది పోయి

ఆయువును కబళించే జలగండంగా మారింది

వేనవేల కళేబరాల్ని మురికి పొట్టలో కుక్కుకొని

పరిసరాల్ని గుప్పుమనే శవాల వాసన చేసింది

ఇప్పుడు - వానంటే వొట్టి నీటి ప్రవాహమే కాదు

గొంతు బిగించి నిలువునా ఊపిరి తెంపే నీటి మోకు

శరీరాలను నిశబ్ద తీరాలకు తరలించే శవ పేటిక


***


ఎప్పుడూ ఇంతే

మళ్ళీ ఆకాశమ్మీద నిప్పుల కుంపటి మొదలవ్వగానే

వరద నీళ్ళు పారిపోతాయి

కన్నీళ్ళు, కొన వూపిరి శబ్దాలు మాత్రం మిగిలిపోతాయి


(2000 ఆగష్టు రాష్ట్రంలో వచ్చిన వరదలకు స్పందించి)

ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి
10.09.2000

Read more...

3, ఆగస్టు 2009, సోమవారం

ఏదీ నిజంకానప్పుడు

మీరు అలాగే నవ్వుకోండి

గుక్కతిప్పుకోకుండా ఏడుపు నలాగే కొనసాగించండి

ఏదీ నిజం కానప్పుడు

నవ్వినా ఏడ్చినా ఒకటే కదా!

బ్రతికున్నతనానికి గుర్తుగా

మీరలాగే నిరర్థక సంభాషణ చెయ్యండి

మాట్లాడాల్సిందాన్ని మాట్లాడలేనప్పుడు

నీతైనా, బూతైనా ఒకటే కదా!


***


నిలువునా విలువలు కూలుతున్నా సరే

గజ్జి కుక్కలాంటి వ్యవస్థకు సిగ్గుండదు

ప్రార్థనా మందిరాల ముందు మతంపై కాలు దువ్వి

వివాదాల్ని గొంతెత్తి పిలుస్తున్న మారణాయుధాల్ని

ఏ చట్టమూ నిషేదించదు

పగ తీర్చుకున్న కర్కశత్వం నవ్వుతూనే వుంటుంది

గోడ మీద నినాదాలు రాసి

అజ్ఞాతంలోకి పరుగెత్తే ఉడుకు రక్తాన్ని నమ్ముకుని

రాని వెన్నెల కోసం

పల్లె అమాయకత్వం రెప్ప వాల్చని కన్నౌతుంది

నిండుగా ఖద్దరు కప్పుకున్న రౌడీయిజం

దొంగ గొంతుకతో అభివృద్ధిని వల్లించినందుకు

గొర్రెలు మూకుమ్మడిగా తలలూపుతాయి

నడివీధిలో జరిగిన దారుణ హత్య

ఆత్మహత్యగా రుజువైనందుకు

కోర్టంతా చప్పట్ల హోరుతో మార్మోగుతుంది

ప్రభుత్వ మొక గుడ్డెద్దు

వీరుడి నిజాయితీ అవినీతిగా నిరూపించి, ఊపిరొదిలాక

అమర వీరుడి బహుమతి ప్రకటిస్తుంది



***

జరగరానిది జరుగుతోందని అందరికీ తెల్సు

అబద్ధం నిజమౌతోందని, నిజం అబద్ధమౌతోందనీ తేలుసు

ఐనా నిజంగా మారిన అబద్ధాన్నే గొంతులన్నీ సమర్షిస్తాయి

రాని నవ్వును, లేని ఏడుపును నటిస్తూ

మసి గుడ్డతో ముఖం తుడుచుకోవటం అలవాటైంది



***



నిజాన్ని నిజంగా చెప్పుకోవడంలో తప్పు లేదు

ఈ సమాజం ఒక పిచ్చాసుపత్రి



ఆంధ్రప్రభ సచిత్రవార పత్రిక 26.04.1997

Read more...

30, జులై 2009, గురువారం

గాయపడ్డ గుండెకేక

బతకాలి కదా!

కరువు కుండకు పడ్డ చిల్లికి

ఒక్క ముద్దైనా అడ్డుపెట్టాలి కదా

బతకడం చావుగా మారినప్పుడు

ఈ యజ్ఞోపవీతం, రెండో జన్మా

శిశిరాన్ని మూటగట్టే శాపాలే మరి


తెల్లారగట్ల గుడిమైకులో

గొంతు చిరిగిన మేల్కొల్పులమైనా

మా బతుకుకు సుప్రభాతముండదు

సాయం సంధ్యల్లో దీపాలమై వెలిగినా

ఏ దేవుళ్ళకూ మాపై దయచూపే తీరికుండదు

మా విజ్ఞపన పత్రాలు అందుకోగానే

నాయకుల కళ్ళు చూపుల్ని కోల్పోతాయి

మా బాధోపనిషత్తు వినాలంటే చాలు

చట్టం చెవిలో కర్ణభేరి మాయమౌతుంది



ఇన్నాళ్ళూ

మా నెత్తిన శఠకోపురం పెట్టి

దేవాలయ మాన్యాలను ధర్మకర్తలు భోంచేస్తుంటే

పెచ్చులూడిన ధ్వజస్థంభాల మౌనమయ్యాం

మా ఫాలభాగంపై పంగనామం పెట్టి

కానుకలు కాజేస్తున్న కార్యనిర్వాహకుల ముందు

నిర్లిప్తాన్ని ప్రదర్శించే ఉత్సవ విగ్రహాలమయ్యాం

అమ్మవారి నగలు అదృశ్యమైన రాత్రి

మీ అనుమానం చండ్రకోలై మా వీపుల్ని చీరితే

అవమానం శూలానికి గుచ్చబడ్డ మాడవ్య మునులమయ్యాం

రంగనాయకస్వామి రక్షకుడైన నేలపై

మా ఆడోళ్ళమానం మంట గలసినప్పుడు

ఊరు ఖాళీ చేసిన కన్నీటి నిర్వాసితులమయ్యాం



ఇవాళ

మేం అవమానాలకు చిరునామగాళ్ళం

ఆర్థికంగా చితికి ఆకలితో అణిగిపోతున్న వాళ్ళం

వృత్తికీ, ఉద్యోగాలకీ రెంటికీ చెడ్డ రేవళ్ళం

దర్శనమౌతున్నా నిదర్శనం ముఖ్యమనుకుంటే

కులాలవారీగా ఆకలి పోటీలు పెట్టి

గెలిచిన వాళ్ళకే రిజర్వేషన్ బహుమతి ప్రకటించండి


అయ్యా! నాయకుల్లారా!

మేమిప్పుడు అగ్రహారాలను అడగటం లేదు

దేవాలయ మాన్యాలను మళ్ళీ తెచ్చిమ్మనటం లేదు

కంకణాలడగటం లేదు. గండపెండేరాలడగటం లేదు

మా వెనుకబాటుతనం ముఖమ్మీద కూడా

ఒక్క రిజర్వేషన్ ముద్ర కొట్టించమంటున్నాం


అందాక

మేం అభిషేకాలమై స్రవించిపోతాం

కర్పూరహారతులమై మండిపోతాం

పొట్ట నింపని పౌరోహిత్యాలమై కాలిపోతాం, కాని

మేం గుండెమండిన పరుశురాములం కాకముందే

మా బిడ్డల చీకటి భవిష్యత్తులోనైనా

ఒక్క వెలుగు శాసనం లిఖించిపోండి!?


(ప్రకృతి సాహితి, సెప్టెంబరు 2001)

Read more...

27, జులై 2009, సోమవారం

ఒక దుఃఖావరణ గురించి

ఎవరి దుఃఖమైనా సరే

దుఃఖమన్నాక హృదయం కన్నీరుగానే కరుగుతుంది

దుఃఖానికి తడిలేకుండ చెయ్యడం

ఏ మంత్రశక్తికీ సాధ్యపడని అసాధ్యమేనేమో!



ఏ దుఃఖం వెనుక ఏ గాయముందో

గాయానికి ముందు ఏ దుఃఖం సిద్ధపడి వుందో!

భౌతికంగా గాయపడటమే దుఃఖమైతే

అది అప్రయత్నం కవచ్చు, అనివార్యమూ కావచ్చు

తల్లడిల్లే మానసిక గాయానికి మాత్రం

పుండులా సలిపే జ్ఞాపకమే హేతువు

జ్ఞాపకం గాయమౌతుంది

గాయాల జ్ఞాపకం దుఃఖమౌతుంది

కన్రెప్పల కట్టల మధ్య సుడులు తిరుగుతూ

నదిలా ఎగసిపడే దుఃఖం

రహస్యంగా మనసు దరిని కోసేస్తుంది

కోసెయ్యడం కొసకు చేరగానే

అదాటున బతుకుదారం తెంచుకొని

ఆత్మను గాలిపటంలా ఎగరేసుకొంటూ

దుఃఖంతోనే పైకెళ్ళిపోతాం మనం

శూన్యమూ ఒక దుఃఖావరణమే

ఎన్ని దుఃఖాలు కలిస్తే ఈ శూన్యం ఏర్పడిందో!



వాడెవడో

ఆకర్షణ శక్తి భూమికే వుందన్నాడు కానీ

ఆకాశానికీ అయస్కాంత శక్తి వుంది

లేకుంటే, యిన్ని ప్రాణాల్ని ఎట్లా లాగేసుకుంటుందీ!

Read more...

23, జులై 2009, గురువారం

అవశేషాలన్నీ మ్యూజియం చేరవు

శరీరంలోంచి ఒక్కక బొట్టు రాలి

గది నిండిపోతుంది

తలుపు తెరచి ఎవరూ లోనికి రారు

గది బయట గాలి గడ్డకడుతుంది

తీరంతో కరచాలనం చేయకముందే

నీటి మధ్యలో నావ మునుగుతుంది

తెరచాపలు ఆదుకోవు

చుక్కాని చూపులేని గుడ్డిదవుతుంది

చుక్కలు చుక్కలుగా జారుతూ

ఆకాశం జాలిగా ఏడుస్తుంది

వెలుగుతున్న విషాదం మధ్య

గాయాలు నడుస్తూనే వుంటాయి

నిశబ్దాన్ని వెంటపెట్టుకొని

దిగంబరంగా వెనకాలే నడిచొస్తుంటాయి

గాయానికి ప్రవహించడం తెలుసు

గడ్డకట్టిన దేహంపై ఘనీభవించడమూ తెలుసు

గాయానికి పరిమితి లేదు

ఒక్కోసారి మనసు మీద మానని పుండవుతుంది

ఆలోచనలేవీ బరువు దించవు

శరీరాన్ని మడత పెట్టి

గాయాన్ని గాయపరచటమే పరిష్కారం

నిజానికి ఏ పరిష్కారమూ ముగింపు కాదు

ముగిసిందల్లా పరిష్కారమూ కాదు

అట్నుంచి ఇటు - ఇట్నుంచి అటు

కాలమొక్కటే వంతెన

ఈ వంతెన అంచుల పైన

ఎన్ని ఆత్మలు అదృశ్యమయ్యాయో

ఎన్ని అడుగులు పాదముద్రల్ని చెరుపుకున్నాయో

చరిత్ర పూడికను తీయలేదు

చీకటి దస్తావేజు మీది

అవశేషాలన్నీ మ్యూజియం చేరవు

నడిచే అడుగుల వెనుక

ఒక నీడ వెంటాడుతూనే వుంటుంది


జీవితం ఒక లాంతరు

తన కింద దాగిన రహస్యాన్ని

ఎన్నడూ ప్రమాదంగా పసిగట్టలేదు


ఆదివారం విజేత
01.04.2001

Read more...

20, జులై 2009, సోమవారం

గాయాల జ్ఞాపకం

మనసు పొరల్లోంచి

జ్ఞాపకాలన్నీ

దట్టంగా మొలుచుకొస్తాయి


జ్ఞాపకాల్నీ

తిరగేసినప్పుడు

గాయాలు బయటపడతాయి


గాయాలతో మాట్లాడినప్పుడల్లా

అనుభవాలు గుర్తుకొస్తాయి


***


గుర్తు అంటేనే... జ్ఞాపకం

జ్ఞాపకం అంటేనే గాయం

ఇప్పుడు

జ్ఞాపకాలు నన్ను చదువుకుంటూ

నేను గాయాల్ని తడుముకుంటూ

Read more...

16, జులై 2009, గురువారం

నేనూ దళితుణ్ణే...!

చావని అహంకారంతో

తెల్లపంచా శిల్కులాల్చీ తొడుకున్నానే కాని

నిజానికి నాదీ ఆకలి అగ్నికీలల్లో దహించుకుపోతూ

మృత్యుకోరలకి చిక్కిన ఖాళీకడుపే...!

అగ్రకులం నాదన్నది, కడుపు నిండిన వాణ్నన్నది

ఆ మునుపు కాలం నాటి మాట

నిజమే!

గంటకొక యజ్ఞం జరిగిన రోజుల్లో

నిన్ను పంచముడని పరిహసించి, పంచలోకి రానివ్వనిదీ,

నిన్ను ఊరికి, వాడకి, పల్లెకి కాకుండా

యేటిలోకి తొక్కేసిందీ

అంతా నిజమే !



***


అరుంధతి

నా ఇంటి కోడలైన రోజే వరసలు కలుపుకన్నవాళ్ళం

నీ కుల కవి పాదానికి

మా తాత గండపెండేరం తొడిగినరోజునే

బంధుత్వాన్ని పెంచుకున్నవాళ్ళం

నీతో కల్సి నడవాలని నే తొందర పడ్తుంటే

నా మీద ఇంకా ఆరని ద్వేషమెందుకు...?

నిష్టూర మనిపించినా నిజం చెప్పక తప్పట్లేదు

గాయత్రి సాక్షిగా నాదీ చినిగిన బతుకే

కడుపు నిండని వాడెవడైనా దళితుడే...!



***



గుండె పట్టని బాధ నాకూ ఉంది!

కడుపు నిండని శ్రాద్దాలు పెట్టుకుంటూ

మంత్రాన్ని నమ్ముకున్న వారసత్వం నాది.

స్టేషన్‌లో రైలాగ్గానే

"అపరకర్మలు చేయిస్తారా బాబుగారూ" అంటూ

ప్రయాణికుల్ని చుట్టుకుని

ఎన్ని అవహేళనల్ని బాధతో భరించానో

నా జీవితాన్ని కాటేసిన తెల్లతాచుకు తెలుసు...

చిరిగిన పంచె, మాసిన తువ్వాలు ఉతుక్కోడానికి

మారుపంచలేని

కులాగ్రపేదరికం నాది!

ఈ శ్రాద్దాల రేవులో

ఎన్ని ఉదయాలు కన్నీటిచుక్కలై ఇంకిపోయాయో...!



***



నేను చదువును నిర్లక్ష్యం చేసిన రోజు

"మాదిగోడిలా నువ్వూ చెప్పులు కుట్టుకు బ్రతకాల్సొస్తుంద"ని

నన్ను తిట్టడానికి

తాతయ్య నీ కులాన్ని అడ్డుపెట్టుకున్నప్పుడు

గుండె పగిలి ఎన్ని చెరువులై చెక్కిళ్ళమీదికి జరిందో..

నిన్ను బయట నిలబెట్టి

నువ్వు కుట్టిన తోలుచెప్పుల ముఖాన పసుపునీళ్ళు చల్లి

ఇంట్లోకి తీసుకెళ్ళినప్పుడే నాకర్థమైంది

పశువుకంటే మనిషే ఇంకా వెంకబడి ఉన్నాడని..!

బాల్యాన్ని వెంటేసుకుని బడికెళ్ళినరోజు

మనిద్దర్నీ వేరువేరు బెంచీలమీద ఎందుక్కూర్చోబెట్టారో

నన్ను ప్రేమగా ముద్దుపెట్టుకున్న మాష్టారు

నిన్నెందుకు చీదరించి దూరంగా పొమ్మన్నాడో -

ఇద్దరమూ పాఠము ఒప్పగించకున్నా

"గొడ్డుమాంసం తినేవాడివి నీకు చదువెందుకురా" అంటూ

నిన్ను మాత్రమే పలకతో కొట్టి

ఎందుకు తల బొప్పికట్టించాడో

నాకప్పుడర్ధంకాలేదు

నీ చేతికి అందే అదృష్టం పుస్తకానికి వుండుంటే

బహుశా నువ్వే నాకంటే బాగా చదివుకునుందేవాడివి.

నీతో కలిసి ఆడుకోవాలని ఆరాటపడ్డవాణ్ని

సగం కూలిన మీ గుడిసెలో కూర్చుని

నీ కంచంలో అంబలి పంచుకోవాల్నై ఉబలాటపడ్డవాణ్ని

వయసు పెరిగేకొద్దీ

నాకూ నీకు మధ్య పెరుగుతున్న ఎడబాటు తెల్సింది...!



***



నన్ను అస్పృశ్యుడ్ని చేసిన

ఈ శాస్త్ర గ్రంధాలూ, వేదపఠనాలూ

ఇవేవి అక్కర్లేదు నాకు

మనిషిగా బతకడానికి కాసింత మనిషితనం కావాలి

నిజనికి ఇప్పుడూ నేనూ -

నాలాంటి ప్రతి ఆకలి జీవీ దళితుడే...!

Read more...

13, జులై 2009, సోమవారం

ఒక ఒయాసిస్సు కోసం

నేను పుట్టింది మొదలు

ఈ దుఃఖం అజ్ఞాత శత్రువై వెంటాడుతూనే ఉంది!

ఆశల్ని మీటుకుంటూ

వెన్నెల వసంతాన్ని స్వప్నించి, స్వప్నించీ

నిరాశల ఊపిరి సెగల మధ్య

దగ్ధానుభూతికి లోనౌతాను !


***



అమ్మ ఒడిలో

వెండిగిన్నె పాలబువ్వ గోరుముద్దలకు, ప్రేమ ముద్దులకూ,

నాన్న వీపు నెక్కి

'చెల్ చెల్ గుర్రం - చెలాకి గుర్రం' ఆటల సరదాలకూ

కుప్పతొట్టి సాక్షిగా పెట్టి పుట్టని జీవితం నాది..!

మీ లాగా

నా బాల్యం బంగారు మొలతాడు కాదు

ముఫ్పై వసంతాలు విరబూసినా

మూడుముళ్ళకు నోచుకోని అక్కబోసి మెడను

ఉరితాడు కౌగలించుకున్న కన్నీటి దృశ్యం నా బాల్యం...!

మీరనుకున్నట్టి నా యౌవ్వనం

ఇందిరాపార్కు గుబురు పొదలమధ్య

వెచ్చని కౌగిళ్ళపరువపు గుబాళింపు కాదు

పగబట్టిన ఎన్‌కౌంటర్ నీడలో

గురి తప్పని తూటాకు బలైన తమ్ముడి శవాన్ని

కాటికి చేర్చేందుకు దారిచూపిన నిప్పుకుండ నా యవ్వనం



***



రెప్ప విప్పింది మొదలు

కంటి గూట్లోంచి ఎన్ని కన్నీటి పిట్టల్ని జారవిడిచానో


చిట్లిన జ్ఞాపకాల గాజు ముక్కలకు తెలుసు..!

ఈ ఎండిన గుండెను

ఏ మేఘ శకలమూ చినుకు వేళ్ళతో స్పృశించదు...

ఎడారి అనుభవాల మధ్య

ప్రశ్నార్థకమైన శేష జీవితాన్ని భుజాలకెత్తుకుని

ఇసుక గుండెలోని తడిని పరితపిస్తూ

నా దేహాన్నంతా చూపుగా మార్చుకున్నాను!

కాలిపోతున్న రాత్రింబవళ్ళ మధ్య

శూన్యాన్ని శోదిస్తున్న ఓ ఖర్జూర వృక్షమా ! ఇక్కడెక్కడా

పక్షుల జాడ కంపించదేం...!!

Read more...

9, జులై 2009, గురువారం

మౌనప్రవాహం

రంపం పొట్టులా

క్షణాలు రాలిపోయే వేళ...

నేను

నిశ్శబ్దంగా విస్తరించుకుంటాను

జ్ఞాపకాలు కెరటాలై

ఒడ్డును ఢీకొన్నప్పుడల్లా

హృదయం చెదిరిపోతూనే ఉంటుంది

రెప్పల మధ్య

ఆశల్ని దాచాలనే ప్రయత్నం

ఎప్పుడూ

నీటి మీద గీసిన గీతే!

అవునూ...?

ఆకురాలిన చెట్టును అసహ్యించుకుంటూ

పక్షులు వలస వెళ్ళిపోతున్నాయేంటి?

ఎండిపోతున్న చెరువుకు భయపడి

చేపలు బిత్తరపోతున్నాయేంటి ?

వసంతమూ -

వర్షమూ -

ఎటు తప్పిపోయాయి !

ఇక్కడ స్వప్నలన్నీ

ఏ మౌన ప్రవాహంలో పడి

కొట్టుకుపోయాయి...?!

Read more...

6, జులై 2009, సోమవారం

మనసుకందని సంభాషణ

ఎన్నాళ్ళనుంచో

ఎదురైనప్పుడల్లా సంభాషించుకొంటూనే వున్నాం

మాటలు మాటలుగా విరిగిపోతూనే వున్నాం

తడిలేని మాటలు కదా

మాటలన్నీ ఎండుటాకుల్లా రాలిపోతాయి

హృదయాన్ని తాకకుండానే పారిపోతాయి

ఎంత మాట్లాడినా ఏం ప్రయోజనం?

భావనికి తగ్గట్టు మాటలు కలవడం లేదు

పదాలు ముక్కలు ముక్కలుగ చెదిరి

క్వారీ ధ్వనుల సంకేతాలౌతున్నాయి

మనసుకందని సంభాషణంతా

వొఠ్ఠి మాటల గారడీలా వుంది

మానవత్వము, మంచితనమూ మినహా

మిగిలినవన్నీ మాటలై దొర్లుతున్నాయి

ఈ అర్థరహిత శబ్దాలకు అనువాదకులుంటే బాగుండు

చుట్టుముట్టిన పెడార్థాల మధ్య

ప్రతిరోజూ ఆత్మహత్యకు గురౌతున్నాను



ఇక

మాటలకు తెరదించడమే సమంజసం

సంభాషణ సంశయాన్ని మిగిలిస్తూ

సవాలక్ష సందేహాలకు కారణమౌతున్నప్పుడు

మనం మాట్లాడుకోకుండా వుండటమే మంచిది

రేపటి బోసి నవ్వుల లేత పెదాలపై

పరిశుద్ధ పదాలు పుష్పించడానికి

ఒక దీర్ఘకాల నిశ్శబ్దం పాటించడం మంచిది



నిశ్శబ్దం స్తబ్దత కాదు

శబ్ద జాగారానికి సరికొత్త కొనసాగింపు

శిశిరంలో మాటలు రాల్చుకున్న చెట్టు

లేద పదాల చిరుగు తొడిగేది

మౌనం తర్వాతే కదా!


(ఆదివారం ప్రజాశక్తి, 08.04.2001)

Read more...

2, జులై 2009, గురువారం

ప్రియమైన తమ్ముడికి

నిజమే !

బాధ నాదైనప్పుడు

అది నిజమో కాదో నీకెలా అర్థమౌతుంది !

ఆకలి అగ్నికీలల్లో దహించుకు పోతున్నా

అహంకారాన్ని వదులుకోలేని సంస్కృతి మీదే కదా

నేనూ ధ్వజమెత్తింది !

తర తరాల చరిత్ర పరిణామ క్రమంలో

ఉద్యమమెప్పుడూ నాగరాజు కోరల్లో నీరు కారలేదు !



***



మారుతున్న కాలంతోపాటు

కొత్తనడకనీ నేర్చుకోవాలి తమ్ముడూ !

నీ నడకని విరుస్తున్న వాళ్ళ

నడ్డి విరగ్గొడదామనే నేనంటున్నది...

కుల మంటల్లో వూళ్ళని మసిచేసి

కాలువల్లో శవాల చిరునామాల్ని తొక్కేసిన

కండకావరం ముఖమ్మీద

ఎవరైనాసరే, కాండ్రించి ఉమ్మాల్సిందే !

ముద్దుకృష్ణ మతాహంకార సంకలనంలో లేనంత మాత్రాన

మహాకవి వైతాళికుడు కాకుండా పోతాడా ?

నీకు నాకూ మధ్య ద్వేషమే లేదిక !

కరిగి కన్నీరైన గుండెల్ని పరామర్శించి

మన మధ్య పెరిగిన శతాబ్దాల అగాధాల్ని పూడ్చుదాం

మనిషిగా బ్రతకడానికి

ఇద్దరం కలిపే నడుద్దాం రారా! తమ్ముడా!

గుండెల్నిండా ప్రేమ నింపుకుని

ఇప్పుడు బయలుదేరింది నీ ఇంటికే!

నీతో కలిసి ఉద్యమించడానికి

గొడ్డుమాంసంతో అన్నమే పెట్టక్కర్లేదు

నాకీ గోంగూర పచ్చడే చాలు

అల్లుకున్న అభిమానంతో

గ్లాసుడు మంచినీళ్ళిస్తే చాలు

అయినా

ఇప్పుడు ఏ తిండి తినాలనేది ప్రశ్న కాదు

ఏ తిండి లేని వాడే ప్రశ్న...



(పగడాల నాగేందర్‌కి)

Read more...

29, జూన్ 2009, సోమవారం

కర్ణుడి చిరునామా!

మిరెప్పుడైనా

చీకటి పాటలు విన్నారా?

అశ్రుకణాల్ని చూశారా

లేత దుఃఖాన్ని పలకరించారా?

మీరు

పలరాతి సౌధాల్లో

జీవితాన్ని ఉయ్యాలలూపుకుంటూ

సుఖాల ముసుగుల్లోంచి దుఃఖాల్ని ప్రదర్శించేవాళ్ళు కదా !

దయచేసి వీళ్ళ బాల్యాన్ని గాయపరచకండి !

వీళ్ళసలే

చీకటి రాల్చిన మొక్కలెరుగని పువ్వులు

అక్టోబరు రెండోరోజో

ఆగష్టు పదిహేనోనాడో

నలగని ఖద్దరు టోపీలు

పేపర్లలో ఫొటోలకోసం పంచే బన్నుముక్కలే

ఈ ఆకలి కడుపులకి

ఒకింత ఊరటనిచ్చే పరమాన్నాలౌతాయి !

మత్తుతెలియని రాత్రుల్లో

విశృంఖల కౌగిళ్ళ మధ్య నలిగిన మల్లెపూలూ

వీళ్ళ చిరునామాలు చెప్పలేవు

ఊహ పెరిగేకొద్దీ

భవిష్యత్తును చంపే ఆలోచనల మధ్య

వీళ్ళ బ్రతుక్కి దారేదీ?

రైల్వేప్లాట్‌ఫారాల్లోనూ, బస్టాండుల్లోనూ

పలక ఫోటోలై వేలాడాల్సిందేనా?

చరిత్ర తిప్పితే

ఇలాంటి వెలుగు పూలకు

సంఘం పొత్తిళ్ళలో బహిస్కరణలెన్నో

చేతికున్న వేళ్ళేం చెబుతాయి!

స్వగతాల నేపధ్యంలో

అమావాస్య కరిగించిన స్వప్న పత్రాలివి

కనుబొమ్మలమధ్య ఉదయించే

ఈ సందిగ్ధ సంధ్యలకు సమాధానమేదీ...?

మళ్ళీ...

ఎక్కడో కేర్ మంటున్న శిశువు తొలి ఏడుపు...

ఈ కర్ణుడెవ్వడో...?

Read more...

25, జూన్ 2009, గురువారం

అగ్నిస్తంభం

అప్పుడు మంటకి అర్థం వేరు

***

యంత్రాలూ వ్యూహాలు అపహాస్యానికి గురై

మనిషి మేధస్సు అపనత పతాకమైంది

అగ్నిని దహించే బ్లో-అవుట్ ముందు

సూర్యుడు ఓడిపోయిన సైనికుడై

మబ్బుల పరదాల వెనుక ముఖాన్ని దాచుకున్నాడు

పొగ మంటల మధ్య

పచ్చదనం కోల్పోయిన కొబ్బరి చెట్లు

ఆకాశాని కంటించిన అస్థిపంజరాల్లా ఉన్నాయి

గూడు కాలిన పక్షులు

గమ్యాన్ని వెదుక్కుంటూ మౌనంగా వలస పోతున్నాయి

మంటలు ప్రతి ఫలించే పంటకాల్వ

కళింగ యుద్ధానంతర రక్తపుటేరులా ఉంది

నిజానికి ఈ బ్లో-అవుట్

భూమ్యాకాశాలను కలిపే అగ్ని స్తంభంలా వుంది.



***



మంట్ మనిషికెప్పూడూ శత్రువే !



***



ఈ దేశంలో మంటల్లేని దెప్పుడు..?

కులాలు మంటలై -

మతాలు మంటలై -

ఆకలి కడుపులు మంటలై -

శతాబ్దాల తరబడి దహిస్తూనే ఉన్నాయి



మంటలు

మా పుట్టుకకీ చావుకీ మధ్య

బతుకు తాడును పేనుతున్నాయి

మమ్మల్ని జంతువుల్ని చేసి

రింగ్ మాస్టర్లయి ఆడిస్తున్నాయి

మంటలు మాకేం కొత్తకాదు

కాకపోతే

ఇప్పుడు బాధంతా

ఊరు ఖాళీ చేసిన పత్రి నిర్వాసితుడి గుండే

ఒక మండుతున్న బ్లో-అవుట్ అయిందనే..!


(జనవరి 20, పాశర్లపూడి బ్లో-అవుట్ దృశ్యం చూశాక)

Read more...

22, జూన్ 2009, సోమవారం

వీధి అనాధ కాదు

వీధి యిరుకవుతోంది!

ముక్కలుగా తెగుతూ ఉనికిని కోల్పోతున్న వీధి

ప్రతిక్షణం నన్ను కలవరపెడుతోంది



రెప్పవిప్పగానే మర్చిపోవడానికి వీధి కల కాదు కదా!

ఇది మనసును అల్లుకున్న జ్ఞాపకం తీగ



ఈ వీధి

వేనవేల ఉద్యమాలను భుజాల కెత్తుకొని

నినాదాల ప్రతిధ్వనులతో ఊరేగించింది

తిరుగుబాటు పాటల మధ్య ఎత్తిన పిడికిలై

అధికార దురహంకారానికి చెమటలు పట్టించింది



రాత్రి నిద్రకు దూరమైన నాటక రంగస్థలమై

పోరాట పద్యాల్ని గొంతెత్తి పాడింది

మనుషుల మధో, మనసుల మధో అగాధం ఏర్పడ్డప్పుడు

పల్లెకూ పట్నానికి వీడని దోస్తీ కుదిర్చింది



ఈ వీధి చిన్నప్పటి నా పెద్దబాల శిక్ష

ఎన్నెన్నో అనుభవాల పాఠాలు నేర్పించి

నా కోసం గారడై, కనికట్టై, పిచ్చుకుంట్లకథై

చక్కభజనై, తోలుబొమ్మలాటై, అదై, ఇదై, ఏదేదో ఐ

గుండెపట్టని సంతోషాన్ని పంచిపెట్టేది

కొత్త పుస్తకాలను కొనలేని నా పేదరికాన్ని గుర్తించి

పాత పుస్తకాలను సగం ధరకే పేర్చి పెట్టేది



కునుకు పట్టని రాత్రుల్లో

ఈ వీధి చిటికినవేలు పట్టుకొని

ఊరి చివరిదాకా వెళ్ళి వచ్చేవాడ్ని

రోడ్డు పొడవునా

దుఃఖమే కలవరింతై నిద్రిస్తున్న బిచ్చగాళ్ళనీ,

అవయవాల్ని స్వప్నిస్తున్న అవిటితనాన్ని చూపించి

బాధగా కంటతడి పెట్టుకునేది

పైకి కరకుగా కనిపించినా కరిగిపోయే జాలిగుండె దీనిది


అందుకే - ఈ వీధిని నేను ప్రేమిస్తాను

ఈ వీధికి నేను నమస్కరిస్తాను



వీధీ ఓనా వీధీ! నిన్నెలా మర్చిపోగలను

నీ భుజల చదును మీద బొంగరాలు తిప్పుకున్నవాడ్ని

నీ వీపు చదును మీద ఇసుక గూళ్ళు కట్టుకున్న వాడ్ని

నీ ఒదీలో బోర్లపడి బతకడం నేర్చుకున్న వాడ్ని



నువ్వు ఇరుకు సందువైనా, గుంటలు పడ్డ స్ఫోటకపు ముఖానివైనా

ఏసు ప్రభువుచే శపించబడ్డ అంజూరపు చెట్టువైనా సరే

నిన్నెన్నటికి అనాంధను కానివ్వను

నిన్ను కొత్త చరిత్రకు ముఖచిత్రాన్ని చేస్తాను

మళ్ళీ నువ్వు చైతన్యం నింపుకొని విప్లవాల భూమికవౌతావు!


సుప్రభాతం (వీక్లీ)
29.04.2000

Read more...

18, జూన్ 2009, గురువారం

శిధిలాల మధ్య ఓ పిడికిలి

జీవితమన్నాక

బాధల్ని మోయడం మామూలే కానీ

బాధలే జీవితంగా మారితే

బహుశా.. రంపపు కోతే నయమేమో!


ఎన్నేళ్ళుగా

ఈ శరీరాన్ని వ్యధలతో మోసుకొస్తున్నానో

నుదిటిమీద ముడుతలు పడ్డ అనుభవానికి తెలుసు

చదువుకున్న వేదశాస్త్రం

కాలు విరిగిన వృషభంలా కొరగానిదై

గాడి తప్పిన బతుకుబండిని మళ్ళించలేక పోయింది

కంఠశోషను మిగిల్చిన పురాణ పఠనాలు

నా గర్భదారిద్ర్యానికి

శప విమోచనం చూపలేని దొంగ మునులయ్యాయి

కాలాన్ని హరించిన సంధ్యావందానాలు

చీకటి బతుకులో వెలుగును ఫోకస్ చేయలేని

సెల్సు మాడిన టార్చిలైట్లయ్యాయి


పట్టేడన్నం పెట్టలేని వూరు

నా ముఖానికి రిక్త హస్తం చూపితే

పంచాంగాన్ని చంకలో ముడుచుకొని

కష్టకాలపు కాందిశీకుణ్ణయ్యాను

ఇప్పుడు - కులం పేరుతో ప్రతి వూరూ

కాలే కడుపు మీద కత్తులు విసురుతుంటే

బతుకును ఖాళీ చేయడం అనివార్యమౌతోంది


ఆకలి నటించే పొట్టనిండిన గొంతులు

రాయితీల రసగుల్లలు మింగుతూ

బహుముఖాలుగా శిధిలమైన బ్రాహ్మణ్యాన్ని

ఇంక అగ్రకులంగానే ఆక్షేపిస్తుంటే

ఎలా ఒప్పుకోవాలి చెప్పు?

Read more...

15, జూన్ 2009, సోమవారం

ముసుగు నీడ

రక్తమో, రాగమో

నిశ్శబ్దం అంచుపై ప్రవహిస్తూ

కాలాన్ని భయపెడుతోంది

రాజకీయమో, అరాచకీయమో

దారి తప్పని నిజాయితీని

చీకటి గదిలో ఉరి తీస్తోంది

భయమో, భక్తో

మటలనెక్కుపెట్టే పెదాలపై కూర్చొని

మౌనాన్ని వడుకుతోంది

వెలిగే దీపం చుట్టూ

ముసుగు నీడలు గుమిగూడి

చావు డప్పుమోగిస్తున్నాయి



మనిషి మృగమైన చోట

మతాబులు కాలవు

శవాలు తప్ప!


(ఆంధ్రజ్యోతి వార పత్రిక, దీపావళి సంచిక, 28.10.1996)

Read more...

11, జూన్ 2009, గురువారం

చిగురు కల

గాయపడ్డా ముఖంతో

గొడుగులా విచ్చుకోవడం బతుకయ్యాక

స్వప్నం కూడా రుధిర చారికవుతుంది

ఎవరూ స్వప్నాలకి తలుపు తీయక్కర్లేదు

పొరలు పొరలుగా జారుతూ

స్వప్నంలోంచి మరో స్వప్నంలోకి...



స్వప్నం జ్ఞాపకం కాదు

జ్ఞాపకాలు స్వప్నాలూ కావు

రాతి పొత్తిళ్ళలో గాయపడి

ఊపిరిలేని స్థితివైపు తిరోగమించిన

అసంపూర్తి చిత్రాలే స్వప్నాలు


బతుకు వొక చిగురుకల

ముగింపు మొదళ్ళలోంచి

మనిషి మళ్ళీ స్వప్నంగా మొలకెత్తుతాడు

(01.03.2001, సాయంసంధ్యా సమయం)

Read more...

8, జూన్ 2009, సోమవారం

ఇదం బ్రాహ్మ్యం

గాయం నాదైనప్పుడు

దాని బాధ కూడా నాదే కదా!

గడిచి పోతున్న రోజులు గుండుసూదులై

నిర్దాక్షిన్యాన్ని కళ్ళలో పొదుస్తుంటే

గుండెపట్టని శోకం

ఎన్నిసార్లు చెరువులై చెక్కిళ్ళ మీదకు జారిందో

తడి ఆరని కన్రెప్పల కొనలకు తెలుసు



మనుగడ చెదిరిన కులవృత్తి నీడలో

బతుకు చిరిగిన బ్రాహ్మణ్యం నాది

శతాబ్దాల శిధిలాల మధ్య

జీవితాన్ని ఆశలుగా విత్తుకొని

విషాదాన్ని ఫలితంగా మోస్తున్న దినచర్య నాది

అగ్రకులం వాణ్ణన్నదీ, కడుపు నిండిన వాణ్ణన్నదీ

ఆ మనుపు నాదీ ఆకలి అగ్నికీలల్లో దహించుకుపోతూ

మృత్యు కోరలకి చిక్కిన ఖాళీ కడుపే...



మెతుకులను స్వప్నించే నా బతుకు ముందు

ఎన్ని ఉదయాలు కన్నీటి చుక్కలై యింకి పోయాయో?

కడుపు నింపని శ్రాద్దాలు పెట్టుకుంటూ

మంత్రాన్ని నమ్ముకున్న వారసత్వం నాది

స్టేషన్లో రైలాగ్గానే

"అపర కర్మలు చేయిస్తారా బాబుగారూ" అంటూ

ప్రయాణికుల్ని చుట్టుకొని

ఎన్ని అవహేళనల్ని బాధతో భరించానో

నా జీవితాన్ని కాటేసిన తెల్లతాచుకు తెలుసు

చిరిగిన పంచె, మాసిన తువ్వాలు

ఉతుక్కోడానికి మారు పంచెలేని

కులాగ్ర పేదరికం నాది.



శరీరాన్ని ధనస్సులా వంచి

తూరుపు కాగడా ముందు చేసిన సూర్యనమస్కారాలూ,

కన్నీటి దోసిళ్ళతో ఇచ్చిన అర్ఘ్య ప్రదానాలు

నా అమావాస్య ముఖంపై

వెలుగును ప్రసరించే చంద్రోదయాలు కాలేకపోయాయి

ఈ మోడ్పు బతుకుపై

కరుణ చినుకును వర్షించేందుకు

ఏ వేద మంత్రమూ మబ్బుతునక కాలేకపోయింది

గడిచిపోతున్న రోజులు గుండుసూదులై

నిర్దాక్షిణ్యాన్ని కళ్ళలో పొడుస్తుంటే

గుండె పట్టని శోకం

ఎన్నిసార్లు చెరువులై చెక్కిళ్ళ మీదకు జారిందో

తడి ఆరని కన్రెప్పల కొసలకు తెలుసు

గాయం నాదైనప్పుడు

దాని బాధ కూడా నాదే

చచ్చాక ఎవరికీ బతుకు లేదేమో కాని

బతికుండీ చచ్చిన వాణ్ని నేను మాత్రమే!


(స్వల్ప మార్పులతో ఆంధ్రభూమి దినపత్రిక, 06.03.1995)

Read more...

4, జూన్ 2009, గురువారం

నిశ్శబ్దాలు వెదజల్లబడ్డ చోట

అనుకుంటాం కానీ

మనిషిని ప్రేమించడమే కష్టమైన పని


సమాధులపై విశ్రమించే మనకు

జలపాతంలా పరిగెత్తటం తెలీదు

కాలాన్ని నిముషాలుగా తెంపుకుంటూ

గాయాల మీద జాలి దుప్పటి కప్పేందుకు వెనుకాడుతాం.

రెటీనాపై ప్రతిఫలించిన వాస్తవం

స్వప్న ఫలితంలా సందేహాస్పదమై

మెదడును వురితాడులా మెలితిప్పుతుంది

కరచాలనం చేసిన చేతులు

పలచబారుతున్న విలువల పరదాల వెనుక

హఠాత్తుగా కత్తిదూయటం కొత్తమలుపవుతుంది

పసితనం పచ్చనోటై చేతులు మారాక

బాల్యమంటే శోకగ్రస్థ శాపదశని కాక

తెలుగు వాచకంలో దాచుకున్న

నెమలి పింఛమని ఎలా చెప్పగలం?

మౌనాన్ని పరుచుకున్న వీధి గుండెలో

మృత్యుపాతర దాగుందని ఎలా ఊహించగలం?

ఈ ఘడియలో

ఏ అడుగులు నడకను తెంపుకోనున్నాయో..

నెత్తుటి తీగలమీద రెక్కలు తెంచుకున్న చిలుకలు

మరణాన్ని ప్రేమిస్తూ, మనిషిని ద్వేషిస్తున్నాయి.



ఇన్ని అధివాస్తవిక రూపాల మధ్య

ఒక్క దేహాన్నైనా మనిషిగా నిలబెట్టాలి

ఈ చర్య చివరిదశ చేరేలోపు

నిశ్శబ్దాలు వెదజల్లబడ్డ చోట

ఏ శరీరమూ

మారణాయుధంగా మొలకెత్తకుంటే చాలు


(07.06.2001)

Read more...

1, జూన్ 2009, సోమవారం

అంచులేని దృశ్యం

మనమిక్కడ కూర్చునే ఉంటాం!

కూర్చునే తీరికలేక వాళ్ళు ప్రవహిస్తూ ఉంటారు

మనకు ఘనీభవించడం తప్ప

ప్రవహించడం నిజంగానే ఇష్టముండదు

మెతుకు మెతుక్కి రక్తం వొలుకుతున్న వాస్తవం

సందేహాస్పదమైనప్పుడు

కరుగుతున్న జీవితాలు కల్పిత కథల్లా ఉంటాయి!

బలుపెక్కిన పొగరు అధికారమై

బలహీనుడి నెత్తికి బరువులెత్తుతుంది

అబద్ధం శాసనమై మోసగించినందుకు

వాళ్ళు ఆరుబయట జైల్లో డొక్కలెండిన పశువుల్లా...



ఇక్కడ

ఆనవాలు తెలీనంతగా ఊటలు ఇంకిపోయాయి

అంతా కారు చీకటి, అన్నీ వెన్నెలలేని రాత్రులే

బతుకు పండని మబ్బులు ఎన్ని కురిస్తేనేం?

గాయాలు సలుపుతూనే ఉన్నాయి

ఆదమరచి నిద్రించిందెప్పుడూ..

గువ్వలు గుంపులై

దుఃఖాన్ని వెంటబెట్టుకుని ఎగిరిపోతూనే ఉన్నాయి

ఏ దారి ఎటుపోతుందో ఎవరికి తెల్సు...



***

మనమిక్కడ టీవిగా నిల్చునే వుంటాం!

రక్తం స్వేదమౌతున్న వాస్తవం మనకు కలలానే ఉంటుంది!

నిజాన్ని గుర్తించినా ఒప్పుకోడానికి సిద్ధపడం

అబద్ధంలో జీవించడమే ఇష్టం కనుక...


***

నది ఎండిపోయాక

వంతెన మీంచి నడవాల్సిన అవసరమేముందనీ

వయ్యారాల్ని వొలకబోసేది గాలిపటాలేకాని

కాలాన్ని వడబోసిన పండుటాకు నిశ్శబ్దాన్నే కదా కౌగలించుకునేది

ఒడ్లొరుసుకుని ప్రవహించే పరవళ్ళ మధ్య

ఉనికి కోల్పోయే గడ్డి పోచలను పరామర్శిచేదెవరు?

ఈ కళ్ళన్నీ తుఫానుల్నే మోస్తున్నాయి

కన్నీటిలో ఈదే మనుషుల్ని

అన్నీ పలకరిస్తున్నయి, మనుషులు తప్ప


(ఆంధ్రప్రభ సచిత్ర వారపత్రిక, 05.03.1997)

Read more...

28, మే 2009, గురువారం

పూజగది

ఇది నా గుండెగది

వేదమంత్రాలతో, ఘంటానినాదాలతో

ప్రతిధ్వనించే నిత్యపూజల గర్భగుడి.


దిక్కులు తెల్లారక ముందే

ఈ గదిని కడిగిన ముత్యాన్ని చేసి

ధ్యాన ఆవాహనలతో దేవుళ్ళనాహ్వానించేవాణ్ణి

ఆశల పీథంపై ఆసనమేర్పరచి

అర్ఘ్యపాద్య ఆచమనాలుగా స్రవించేవాడ్ని

మూర్తీభవించిన సాలగ్రామాల శిరస్సుపై

ఎన్నిసార్లు కన్నీటి అభిషేకమయ్యానో

నా వొంటికి గుడ్డపేలిక కరువైనా

ఈ దేవతా మూర్తుల మానాల మీద

పట్టు పోగుల వస్త్రాలు కప్పేవాడ్ని

నా చిరిగిన పంచెను కుట్టుకోడానికి

దారం కరువైన దరిద్రంలో కూడా

వీళ్ళ భుజాలకు యజ్ఞోపవీతాలు తగిలించేవాణ్ణి

మేపూత సువాసనల కోసం

నా జీవితాన్ని గంధం చెక్కలా అరగదీసే వాడ్ని.


సూదికొన బొటనవేలికి కసిని గుచ్చుతున్నా

రంగు రంగు పూలను గుదిగుచ్చి

వీళ్ళ మెడలో ఇంద్రధనుస్సుల్ని మెరిపించాను

అయినా వాళ్ళ నిష్ఠూరాలను, వ్యంగ్యోక్తుల వెటకారాలను పక్కకునెట్టి

తీరని కష్టాల మధ్య అష్టోత్తరాలు చేశాను

ఈ సుర సమూహ ధూప సుగంధం కోసం

నా బతుకును అగరబత్తిగా వెలిగించి పెట్టాను

తాకట్టుగా మారిన స్థిరాస్తుల్ని

వీళ్ళ నీటికి నైవేద్యాలుగా, తంబూలాలుగా అందించి

హరించుకుపోయిన కర్పూర హారతినయ్యాను

అరుణారుణ మృదు చరణాల ముందు

స్వరం తప్పని మత్రపుష్పాన్నై మోకరిల్లాను

గానుగెద్దులా ప్రదిక్షిణాలు చేసి

దక్షిణగా హృదయాన్ని హుండీలో వేసినా

ఏ దాక్షిణ్యమూ దారి చూపే చుక్కాని కాలేక పోయింది

లక్షల అక్షింతలు పాదాలపై చల్లినా

ఏ కటాక్షమూ నా క్షుదార్తిని తీర్చే అక్షయ పాత్ర కాలేకపోయింది

పునఃపూజల ఉపచారాలు

గ్రహచారాన్ని మార్చలేని ఉపవాస చర్యలయ్యాయి

శిరస్సుపై చల్లుకున్న శంకు తీర్ధం

ఎన్ని పాపాల్ని ప్రక్షాళించిందో తెలీదుకాని

నా నెత్తిమీద దరిద్రాన్ని మాత్రం తొలగించలేక పోయింది


వెతలు తీర్చే వేల్పులు కొదవైనందుకు

ఈ పూజగది ఈశాన్యం అంచున

నేనోకన్నీటి చుక్కనై వేలాడుతున్నాను

దశాబ్దాలుగా మారని జీవన శైధిల్యాన్ని చూస్తూ

సహనాన్ని పరీక్షిస్తున్న ముక్కోటి దేవుళ్ళలో

ఏ ఒక్కడైనా వచ్చి

ఈ కాలుతున్న వొత్తిని కాపాడుకుంటాడా?


దేవుడా! దేవుడా!!

ఆజ్ఞాపించడం కాదు గానీ..!

నేను పోయాక మాత్రం దయచేసి నువ్వు రాకు.

Read more...

25, మే 2009, సోమవారం

నులక మంచం

ఎంత మంచిదీ నులక మంచం

ఊహ తెలిసిన్దగ్గర్నుంచీ

దీనితో ఎంత అనుబంధమేర్పడిందీ..!

ఈ మెత్తటి నులక మీద పడుకుంటే

అమ్మ గుండెలమీద పడుకున్న అనుభూతి నిచ్చింది

ప్రతి రాత్రి

తాను కొత్త పెళ్ళికూతుర్లా సిగ్గుపడుతూ

నా రాకకోసం ఎంతగా ఎదురుచూసేదనీ..!

అమ్మ కొట్టినప్పుడో, నాన్న కోప్పడినప్పుడో

అలిగి ముడుచుకు పడుకున్నప్పుడు

నన్ను గోముగా సముదాయించిందీ మంచమే

నా వీపును తన గుండెలకు హత్తుకుని

ప్రేమగా పెట్టుకున్న ముద్దులన్నీ

తెల్లారాక వీపుమీద ముద్రలై కనిపించేవి

నా పెళ్ళి రాత్రి

పూల చెండాటలో పాన్పై తెగ మురిసిపోయింది

నేనూ, నా సహచరీ సరసాలాడుకుంటూ

దాంపత్య సుఖంలో తేలాడుతున్నప్పుడు

కిర్రు కిర్రు మంత్రాల ఆశీస్సులిచ్చి

నాకు పండంటి వారసుడ్నందించిందీ నులక మంచమే.

శిధిలమౌతున్న నా శరీరంతోపాటు

ఇప్పుడీ నులకమంచమూ కుక్కిదైపోయింది

చిన్నప్పుడు దోగాడుకుంటూ వీధిలోకెళ్తానేమోని

నానమ్మ నులకమంచానికి నన్ను కట్టేసేది

తరుముకొచ్చిన వృద్ధాప్యంలో

ఎవరూ కట్టేయకుండానే ఈ మంచంలో బందీనయ్యాను

ముసలికంపు కొడుతున్న ఈ దేహాన్ని

అయినవాళ్ళంతా ఈ సడించుకుంటుంటే

ఈ నులక మంచం మాత్రం

ఇప్పటికీ అదే ప్రేమతో నన్ను గుండెలకు హత్తుకుంటూనే ఉంది

నా ఊపిరాగే లోపు

ఏమిచ్చినా దీని ఋణం తీరేట్టులేదు

ఈ మంచానికి కాళ్ళకట్టగా మారితే తప్ప.

Read more...

21, మే 2009, గురువారం

చెరిగిపోతున్న బాల్యం

యవ్వనం


విశృంఖలంగా పడగెత్తితే


జివితానికి కాటు తగుల్తుంది


ఇప్పుడు


బాల్యం చూపుల్లో


శృంగారం కాపురముంటోంది


గోడమీది వాల్‌పోస్టర్


ఇంటి పర్యావరణాన్ని మారుస్తోంది


సమాజ సంసారిక జీవనంలో


డైవోర్స్‌ల అడ్రసులే ఎక్కువ.


అనుమానపు పొరల్లోంచి


జీవితాలు తెగిపోతున్నాయి


ఒత్తు తేడా పడితే


జీవితం తిరగబడుతుంది


బతుకంటే


కొమ్మలా వూగడం కాదు


చెట్టులా నిలబడటం


నూరేళ్ళ జీవితాన్ని


వెలిగించుకోవడం కోసం


బాల్యాన్ని కొవ్వొత్తిని చేయకండి!


పండు వెన్నెల ముఖమ్మీద


నీలి చిత్రాల్ని ముద్రించకండి!


లేత గుండెల్లో నిప్పు రగిలించి


మొగ్గలోనే వాటి భవిష్యత్తును తుంచేయకండి !




***

Read more...

18, మే 2009, సోమవారం

జోల పాట

బతుకంత గాయం మిగిలాక

సముద్రం కన్రెప్పల మధ్య ప్రవాహమౌతుంది

రోజుల పట్టాలపై కాలం పరుగెడుతున్నా

ఇప్పటికీ నడిచిన దూరం తెలియటం లేదు

దుఃఖన్ని మోస్తున్న గుండె బరువెక్కుతోంది

గాయాల్ని తట్టిలేపే కన్నీటి ఉదయాలు

హృదయంలో దిగబడ్డ గాజుపెంకులవుతున్నాయి.

బహుముఖాలుగా విచ్చుకొనే కిరణాల వెలుగును

ఏ నల్లమబ్బో ఆ దాటున అడ్డుకుంటోంది

ఎడతెగని కల్లోల ఘడియల మధ్య

ఓ నల్లటి ముసుగేదో నా బతుకు చుట్టేస్తోంది

కనుచూపుమేర చీకటి చెట్లే విస్తరిస్తున్నాయి

మెదడు గదిలో మండుతున్న మేధస్సు

ఆశయాన్ని చేతికందించలేక తడబడుతోంది

నిచ్చెన కొసదాకా ఎక్కిన పాదాలను

నీలి నీడలేవో పట్టి కిందకిలాగేస్తున్నాయి

నేల మీంచి చూపును నింగికి సారించేలోపు

నల్లబూచి నిచ్చెనిక్కి కూర్చుంటోంది


కూలుతున్న నమ్మకాల మధ్య

వర్తమాన నిప్పుల మీద నడకై

అరికాళ్ళతోపాటు, ఆశల భవిస్యత్తునూ కాల్చేస్తోంది

రాజ్యాంగ సూత్రాలు ప్రతిభను తొక్కేసే ఉక్కుపాదాలయ్యాయి

మురుగుకాల్వలో మేధస్సును ఒలకబోసుకుంటున్న

ఈ నల్ల ప్రభువుల ముఖాన్ని ఛీకొట్టి

'మెరిట్'కు 'సెల్యూట్' చేసిన

తెల్లదొరలకు తలొంచి నమస్కరించాలన్పిస్తోంది


ఓరి బడానాయకుల్లారా!

కలలో తప్ప ఇలలోదేన్నీ చూడలేని గుడ్డికళ్ళకి

చూపును మెరిపించే నేత్రదాన శిబిరాలు ఏర్పర్చండి

నడకను స్వప్నించే కుంటితనానికి

కనీసం కృత్రిమకాళ్ళైనా అమర్చిపెట్టండి

ఆసరాలేని అవిటి బతుకులను పునరావాసాలు కల్పించండి

మూగచెవిటి నిరాశల్లో పింఛను దీపం వెలిగించి పెట్టండి

అంతేకాని

అన్ని అవయవాలు సమకూరిన సోమరితనానికి

మితిమీరిన రాయితీలు ప్రకటిస్తూ

మనుషుల మధ్య అసమానతను రేపుతున్న మిమ్మల్ని

మానసిక వికలాంగుల కేంద్రంలో బజ్జోపెట్టి

ఈ దేశ పౌరుడిగా

మీ శాశ్వత నిద్రకోసం సరికొత్త జోలపాట పాడాలనుంది

(19.01.2002, రాత్రి 08:35)

Read more...

14, మే 2009, గురువారం

స్తబ్ద చలనం

మబ్బులు పట్టిన ఆకాశం

సూర్యకాంతిని భూమ్మీదకు అనుమతించట్లేదు

ఎక్కడిదో నిలువెత్తు ఇసుక తుఫాను

అరేబియా గుర్రమై

జలపాతపు కొండల్లోకి ఎడారిని మోసుకెళ్తోంది

రాతి ఉదయాల నడుమ

ఎన్నేన్ని గాయపడ్డ అనుభవాలో.. యేమో

పూయడం వసంతాలు మానేశాయ్!


నిద్ర నటిస్తున్న సముద్రం

హఠాత్తుగా కెరటాల పిడికిళ్ళెత్తి

యుద్ధం ప్రకటించడంలో ఆశ్చర్యం లేదు

గమ్యనికి గమనానికి ముడి తెగి

కౌజు పిట్టలు

వలస పక్షుల్ని అనుసరించడమే బహిరంగ రహస్యం

చీలిపోతున్న మనుషుల మధ్య

లోతు పెరుగుతున్న అగాధం భూగోళాన్ని భయపెట్టోచ్చు, ఐనా సరే

తెరలు తెరలుగా ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటూ

సజీవుడి తలదగ్గర దీపం పెట్టడమే ఇక్కడి ఆచారం

కన్రెప్పలకింది స్వచ్చమైన నది

కాళ్ళమీదికి జారిపడ్డాక

చైత్రానికి శిశిరానికి అట్టే తేడా ఉండదు

ప్రేమించే జీవ లక్షణం పట్టు తప్పాక

కదలికకీ నిశ్చలతకీ భేధం అంపించదు

ఇక

ఈ చలనానికి స్తబ్ధత లేదు, ఛస్తే తప్ప

ఈ స్తబ్ధతకు చలనం రాదు, మళ్ళీ పుడితే తప్ప

(ఆదివారం ఆంధ్రభూమి 02.06.1996)

Read more...

11, మే 2009, సోమవారం

ఒక ప్రవాసాన్ని గూర్చి

జీవితం వొఠ్ఠి ప్రవాసం మాత్రమే

మనం శ్రమను నమ్ముకోవడం నేరంకాదు

కాని రోజుల్లో శ్రమను అమ్ముకోవడం నేరంకాదు

నోటిదాకా వచ్చిన చేతిముద్ద కదలికపై

గుర్తు తెలియని నీడలు కర్ఫ్యూ విధించడం నేరం

ఏరు దాటించిన తెప్పనిస్వార్ధాన్ని

అసంధర్భంగా తగలెయ్యడం ద్రోహం


కాళ్ళు అరిగిన కాందిశీకుడా!

గానుగెద్దు దినచర్యను మోసుకెళ్తున్న

సుదీర్ఘ ప్రయాణం మనది

వెలుగు పిట్టవాలని అంధకార శబ్దంలో

అమావాస్యల్ని గుండెల్లో దాచుకొన్న

కన్నీళ్ళ మీద నడుస్తున్న ప్రవాసం మనది

కాలానికి గాయపరచటం పాత కాదు

గాయపడటం మనకు కొత్తా కాదు

విషాదాన్ని తొడుక్కుని వలసవెళ్ళడమే

నిరపేక్షిత అసంకల్పిత చర్య


ఎప్పుడోమౌతుందో తెలియని సందిగ్ధత మధ్య

నుదుళ్ళను నిషేధించిన ఉదయాల సాక్షిగా

కూలిన గోపురాల మీది పావురాళ్ళమయ్యాం

అణువణువూ చిట్లిన రేణువులతో

ఓదార్పుకు, నోచుకోని ఇసుక నదులమయ్యాం

ఇక-ఎవరి దుఃఖాన్ని వాళ్ళే ప్రకటించుకోవాలి

ఎవడి విషాదానికి వాడే ప్రతీకారం చెల్లించుకోవాలి

సంకెళ్ళు తెంచుకున్న స్వేచ్చా ప్రపంచాన్ని

అరచేతి రేఖల్లో పరిగెత్తనివ్వాలి

ఒక్కసారి

ఈ ఎడారంతా చైత్రమై ఊడలుదించితే బాగుండు

ఒక్కసారైనా

ఎవడి శ్రమనువాడే అనుభవించే

పర్వదినమొస్తే బావుండు


(ఆదివారం విశాలాంధ్ర 20.05.2000)

Read more...

7, మే 2009, గురువారం

కొత్త ప్రకటన

ఈ దేశాన్ని నేను ప్రేమిస్తున్నాను

దీని రమ్యమైన అందాలతోపాటు - దీని మూర్ఖత్వాన్నీ

దీని సమానత్వ సిద్ధాంతాలతో పాటు - దీని చేతగానితనాన్నీ

అన్నిట్నీ కలిపి

ఈ దేశాన్ని నేను ప్రాణప్రదంగా ప్రేమిస్తున్నాను

ఇది

గోల్డుమెడళ్ళను మెరిట్ సర్టిఫికెట్లను పక్కకునెట్టి

కుల ధృవీకరణ పత్రాలకు ప్రాముఖ్యం ఇచ్చినా సరే

దీన్ని నేను ప్రేమిస్తూనే వున్నాను.

ఉద్యోగాల మీద కులాల పేర్లు చెక్కి

ఇది నా ప్రతిభను పాతాళానికి తొక్కివుండొచ్చుగాక

నా తొంభైశాతం మార్కులు పనికిరావని తేల్చి

క్వాలిఫై కొననందుకోలేని మోడు మెదళ్ళకు

నౌకరీలు పంచేందుకు ఉత్తర్వులు జారీ చేసి వుండచ్చుగాక

Still I love my country..

ఇది ప్రమాదపు వలను పసిగట్టలేని అంధకపోతం

రిజర్వేషన్ కాలపరిమితిని రెట్టింపు చేసుకుంటూ

నా జీవితాన్ని చింపిన విస్తరి చేసిన గ్రామసింహం

బతుకును వెలుగుగా మార్చుకోడానికి

ఫలానా కులంలోనే పుట్టాలని నిర్దేశించి

ఇది నాగొంతులో కపట ప్రేమను వడ్లగింజగా వేసింది

చదువులకీ, ఉద్యోగాలకీ నాపై నిషేదం విధించి

కడుపులో ఆరని చిచ్చురేపింది

శాంతి మంత్రోచ్చారకుడ్ని కదా!

నా బతుకును అవమానాల అగ్నిగుండం చేసినా

దీని సహనంతో తల్లిలా ప్రేమిస్తూనే వున్నాను

ఇది పతివ్రత వేషం వేసుకున్న పూతన

నాకు పలకాబలపం కొనివ్వలేనని బీద పలుకులు పల్కి

కొందరికి ఉచిత భోజన వసతుల్తో హాస్టళ్ళు కట్టిస్తుంది

నా చదువుకు కలేజీలో సీట్లులేవని చెప్పి

కొందరికి కోటాలుగా వాటాలేసి పంచుతుంది

జీవితంలో పావుభాగం దాటగానే

నా వయసును ఉద్యోగానికి అనర్హతను చేసి

కొందరికి మాత్రం

వయోపరిమితికి సడలింపు మీద సడలింపులిస్తుంది

ఫిర్ భి దిల్‌హై హిందూస్తానీ


ఏ ప్రాంతమేగినా ఎందుకాలిడినా

తల్లిభారతిని పొగడటం మరచిపోని వాడ్ని

నిండా మునిగినా నిండు గుండెతో

వందేమాతర గీతాన్నై ధ్వనించిన వాణ్ణి

ఈ మట్టిపై మమకారం పెంచుకొని

తుపాకి మందు గుండెను నిలిపిన వీరుణ్ణి

ఇన్ని ఐనందుకు

ఇది నా ముఖానికి ఏరాయితో ప్రకటించక పోగా

నామెడలో దరిద్రాన్ని మూర్చబిళ్ళగా వేలాడదీసింది

అయినా దీన్ని నేను ప్రేమిస్తునే వున్నాను

కానీ

దీన్నిలా మరుగుదొడ్డిగా మార్చిన నాయకుల్ని ద్వేషిస్తున్నాను

మనుగడను ధ్వంసం చేసి పదవి నిలుపుకుంటున్న

నీతిమాలిన చర్యను నిరసిస్తున్నాను

ఇక - రాజ్యాంగం వొంకర నుదిటిపై

సవరణ చట్టం తిలకమైన రోజున

జాతీయగీతం పాడినంత ఉద్వేగంతో

మా నాయకులు నపుంసకులు కాదని

కొత్త ప్రకటన చేస్తాను!!


(ప్రకృతి సాహితి సెప్టెంబరు 2001)

Read more...

4, మే 2009, సోమవారం

మాంసపుష్పం

శరీరమంతా దుఃఖాన్ని కప్పుకుని
కళ్ళకు విషాద తెరల్ని కట్టుకుని
వీధి మలుపు చీకట్లో గాజుల అలికిడివై
ఓర చూపులు రాసిపోస్తున్నావు
ఎవరు తల్లీ నువ్వు..?
అమాయకమైన నీ లేత చూపులముందు
పెళ్ళి కనికట్టుచేసి
రవిక ముడివిప్పిందెవరు?
చిల్లర నాణెమై
మెరక వీధిలో విసిరేయబడ్డ జీవితం
ఏ కసాయి తండ్రి వ్యసనానికి పెట్టుబడి?

వేడెక్కిన విటుల కోర్కెల కింద
వెలుగును పోగొట్టుకున్న చీకటి పువ్వా
ఏ గాలిపటపు తెగిన దారానివి నువ్వు..?
ఎండాకాలపు గాలి దుమారానికి
కొట్టొచ్చిన పండుటాకా
ఏ చెట్టు కోల్పోయిన లేత చిగురుటాకువు నువ్వు?

నీ కళ్ళకింద గూడుకట్టిన అమావాస్య
గాయాల చిరునామాల్ని పేజీలు పేజీలుగా విస్తరిస్తూనే వుంది
అకలి కడుపును చూపించడానికి బదులు
పైటతీసి
ఇంకిపోయిన నీ ఎద చూపినప్పుడే
నా గుండెల్లో అగ్ని పర్వతం బద్దలైంది
ఎందరి సుఖాల కౌగిలి కోసమో
రోగాల వాకిలిగా మారి
నీ మాసాన్ని
గంటల లెక్కన తూచి తూచి అమ్ముతున్నావు
అసలెవరుతల్లీ నవ్వు..?

ఏ భర్త జూదానికి కాయబడ్డ పందానివి
ఏ అప్పు తీర్చడానికి అమ్ముడుపోయిన చంద్రమతివి
ఏ దొంగ కోడికూతకు
మోసపోయిన గౌతమ సతివి..!

అందాల్ని వెక్కిరిస్తూ
గతాన్ని కళ్ళముందుంచే ఈ కాలిన మచ్చలు
నువ్వు సహనంతో భరించిన
ఏ రాక్షస రతికి చిహ్నాలు తల్లీ...!
చచ్చుబడుతున్న అవయవాల అసక్తతను
కన్నీటి స్పర్శతో సముదాయించుకుంటూ
ముసలి వాసనేస్తున్న శరీరాన్ని
శిల్కువస్త్రాల షోకేసుల్లో బంధించి
ఎన్నాళ్ళని ఇలా
చార్లీ స్ప్రేల ఎవ్వనాన్ని పరిమళిస్తావు?

ఆకలి తీర్చుకోడానికి
ఏ పాత విటుడికోసం
ఇక్కడ కళ్ళల్లో వొత్తులు వేసుకుని చూస్తున్నావు
అసలెవరమ్మా నువ్వు?
ఈ వీధి మలుపు చీకట్లో వృద్ధాప్యపు శిలవై
నిరంతర దుఃఖాన్ని ప్రవహిస్తున్నావు...!

Read more...

30, ఏప్రిల్ 2009, గురువారం

దగ్ధ దృశ్యం

ఒక అనిశ్చితి రేఖపై దగ్ధమౌతున్నాను
వొరిగిన వాంచలు కలలుగా ఆవిష్కృతమౌతున్న తరుణంలో
సూక్ష్మంగానో, రహస్యంగానో చిట్లిపోతున్నాను
నీరుల్లిని ఎరగా చూపి
బోను సిద్ధపరుస్తున్న చేతుల్ని చూస్తున్నాను
జీవితం జీవితం కాకపోవడమే విషాదం
ఇప్పుడు జీవితం పరాజయమై గుచ్చుతోంది
పిల్లంగ్రోవిలా స్వేచ్చాగీతం పాడటం నేరమని
వేట కొడవళ్ళు గొంతును వెంటాడుతున్నాయి
నడిచే అన్ని దారుల్లోనూ అగాధం ఎదురై
అంచెలంచెలుగా భవిష్యత్తును పాతాళానికి తోసేస్తోంది
ఎన్ని అరణ్యాల పచ్చదనాన్ని జ్ఞాపకంగా తొడుకున్నా
రంగు వెలిసిన ఇంద్రధనస్సులే కళ్ళముందు వేలాడుతున్నాయి
ఒంటరి గాలిపటంలా తెగిన దారాన్ని వెంటేసుకొని
దిక్కుల మధ్య గిరికీలు కొట్టడమే ప్రస్తుత సందర్భం

ఇప్పటికీ
జీవితం దుఃఖమై మెలిపెడుతూనే వుంది
కళ్ళు మూసినా తెరిచినా కన్నీళ్ళే కదుల్తూ
నుదుటి కింది బొరియలు దిగుడు బావులయ్యాయి
నడిచినంత మేరా బాధ విస్తరిస్తూనే వుంది
నమ్మకానికీ, సందేహానికీ మధ్య నలగడం మొదలయ్యాక
దుఃఖాన్ని కప్పుకోకుండా పడుకున్న రాత్రుల్లేవు
రెక్కలు తెగిన పక్షులు వంత పాడుతుంటాయి
కంటి తుడుపు సంజాయిషీలు తేనెటీగల్లా కమ్ముకున్నా
వేదనలు ఏకమై శరీరాన్ని శోధించడమే వర్తమాన దృశ్యం

కొన్ని క్షణాలు జీవితాన్ని యుద్ధమని పిలుస్తాను
ప్రతిరోజు గాలిని పీల్చినంత సహజంగానే
బతుకు కోసం ఆయుధంలా మేల్కోవాల్సి వస్తోంది
యుద్ధ నీతులు ఛిద్రమైన అటవిక పోరాటంలో
రాత్రి యుద్ధాలు, రాతి యుద్ధాలు అనివార్య చర్యలౌతున్నాయి
యుద్ధం కోసం బతకడం వేరు
బతకడం కోసం యుద్ధం చేయడామే బాధాకరం.
కొద్దిసేపు జీవితాన్ని మృత్యువని పిలుద్దామా?
శ్వాస మీదా, నిశ్వాసం మీదా నిషేధం విధించి
ఆకాశం దండేనికి ఆత్మను వేలాడదీస్తుంది కదా!
గాయపడని చిరునవ్వే చుక్కగ మెరుస్తుందేమో!

నెను వేదమంత్రాల మధ్య దగ్ధమౌతున్నవాణ్ని
జీవితాన్ని ఎన్ని రకాలుగా నైనా పిలుస్తను
తొలిపొద్దు అరికాలి కింద గాజుపలుకై
రక్తనదిని ఆవిష్కరించే లోపు
తూర్పు దిక్కును కంటి రెప్పలతో శుభ్రపరచగలనేమో, కానీ
ఎన్నటికీ జీవితాన్ని జీవితమని మాత్రం పిలువలేను

Read more...

27, ఏప్రిల్ 2009, సోమవారం

గాయాన్నై...

సంశయం నుండి
సందేహం నుండి
అనుమానంగా జన్మించాల్సి వస్తోంది
చీకటి నుండి
బాధ నుండి
గాయాన్నై మొలకెత్తాల్సివస్తోంది
అధరాల మీద మౌనం విధించుకొని
దిగంత రేఖమీది నిశ్శబ్దంతో
శబ్దరహిత సాంగత్యం చేస్తున్నాను
గుండెలోయలో
సెలయేరైపారుతోన్న దుఃఖాన్ని
దోసిళ్ళతో వెదజల్లుకుంటున్నాను

ఇది
అవమానాన్ని నేను మోస్తున్నవేళ
రాబందుల వికృత స్వరమేళ


(16.01.2002, రాత్రి 11:35)

Read more...

23, ఏప్రిల్ 2009, గురువారం

జంధ్యప్పోగు

సజీవ సమాధిన్నేను!

బాల్యపుటంచుల్ని దాటని అమాయకత్వం నీడలో

విశాలమైన నా ఎడమ భుజం కొమ్మమీదికి

ఆచారపు కొండచిలువ ఎక్కినప్పుడే

నేను రెక్కలు తెగిన జటాయువు నయ్యాను

మట్టికీ మనిషికీ కాకుండా

నన్ను పనికిరాని పనిముట్టుగా మర్చిన

ఆ పగటి చీకటి ఇంకా జ్ఞాపకమై మెదుల్తూనే వుంది.


కాళ్ళకు పారాణి, బుగ్గన చుక్క, కళ్ళకు కాటుక పెట్టి

ఉపనయన మహోత్సవ పేరుతో నన్ను ముస్తాబు చేస్తుంటే

కొత్త పెళ్ళికొడుకులా ఎంత మురిసిపోయానూ..

చెవులు కుడుతున్నప్పుడు కలిగిన బాధంతా

బంగారు పోగుల్ని చూసుకుంటూ మర్చిపోయాను

బంధువుల అక్షితాశీస్సులమధ్య

నూలుపోగు మెడలో పడుతుంటే

పెద్దవాణ్నవుతున్నానని తెగ సంబరపడిపోయాను

రావి మండ భుజమ్మీదుంచుకొని

పై పంచెను చెరుగు పట్టి

"భవతీ భిక్షాందేహి" అని యాచించడం ఆచారమే అనుకున్నాను కానీ

నా భవిష్యత్తు ఖాళీ జోలౌతోందని ఊహించలేకపోయను

గాయత్రీ మత్రోపదేశం చేస్తున్నప్పుడు

"ద్విజులంత బుడ్డి చెంబులు పట్టి తిరిగేరయా" అన్న బ్రహంగారి తత్వం

నిత్య సత్యమై చెవులకు అడ్డం పడ్డట్టన్పించింది

"మీ అమ్మతో కల్సి ఒకే విస్తరిలో భోంచేసిరారా! భడవా" అని

దట్టీ బిగిస్తూ చెప్పిన పురోహితుడే

ఇకపై ఎవ్వరి ఎంగిలీ తినకూడదన్నప్పుడు

జీవితంలో అపురూపమైనదేదో కోల్పోతున్నట్లన్పించింది


నాగుల చవితికో, సుబ్రమణ్యషష్ఠికో

ఓపోసన వేసుకుంటాం భోజనానికి రండంటూ

చుట్టుపక్కల వాళ్ళంతా పిల్చుకెళ్ళి

భోజనంతోపాటు సదక్షిణ తాంబూలం చేతికిచ్చినప్పుడు

ఈ జంధ్యం నా పాలిటి కల్పవృక్షమనుకున్నాను

దారిద్య వైతరణిని దాటించే కామధేనువనుకున్నాను

రోజులు గడిచేకొద్దీ

పెరుగుతున్న ఈ జంధ్యం బరువెంతో తెల్సింది

ఉన్నత చదువులకీ, ఉద్యోగ సముపార్జనకీ వీల్లేకుండా

ఈ జంధ్యం లక్ష్మణరేఖై

నన్ను చేతగాని దద్దమ్మను చేసింది

కులాన్ని చెప్పుకోడానికి సిగ్గుపడటమేకాదు

ఎదుటివాడు జంధ్యాన్నెక్కడ చూస్తాడోని

చొక్కాలోపలికి దొంగవస్తువులా దాచేసుకోవాల్సొస్తోంది

నిజం చెప్పాలంటే

వీపు గోక్కోడానికి తప్ప

ఇంకెందుకూ పనికిరాని ఈ జంధ్యం

నన్ను సరికొత్త అస్పృశ్యుణ్ణి చేసింది

అగ్రహారాలు మేసిన ముత్తాతలకు

డొక్కలెండిన ముని మనుమలకు మధ్య

ఎంత వ్యత్యాసముందో మలుపు తిరిగిన చరిత్రే సాక్ష్యం.


నిజాన్ని నిర్భయంగా చెప్పడానికి

నాలుగ్గుండెలూ, నలభై పిడికిళ్ళూ అవసరం లేదు

గాయపడ్డ ఒక్క గుండె కేక చాలు...!


(సమాచారం దిన పత్రిక, 03.08.1997)

Read more...

20, ఏప్రిల్ 2009, సోమవారం

ఎడారివి కావద్దు

బొట్టులేని నీ ముఖాన్ని చూసినప్పుడల్లా

నాకు అమావాస్య ఆకాశం గుర్తొచ్చేది !

గాజుల శబ్దం లేని నీ చేతుల్ని చూసినప్పుడల్లా

పక్షుల కువ కువల్లేని సూర్యోదయాన్ని చూసినట్టుండేది !


కాటుకలేని నీ కళ్ళను చూసినప్పుడల్లా

గ్రహణం పట్టిన సూర్యబింబాన్ని చూసినట్టుండేది !

పసుపుతాడులేని నీ మెడను చూసినప్పుడల్లా

ఎండిన సెలయేరు జ్ఞాపకమొచ్చేది!

జలపాతంలాంటి నీ నల్లటి వదులు జడమీద

విరబూయాలనుకున్న మల్లెమొగ్గలు

విధవతనం నీకిచ్చిన బోడితలను చూసి

దుఃఖంతో వాడి, తీగమీంచి రాలిపోయేవి !

ఇంద్రధనస్సును చూసినప్పుడల్లా

పెట్టెలో నలగని మడతలై కూర్చున్న నీ రంగుల చీరలన్నీ

వెక్కిళ్ళు పెట్టుకునేవి..;


***


నీకు పెళ్ళి కుదిరిందని తెల్సినరోజు

నేను పదోతరగతి పాసైనంతగా సంబరపడిపోయి

గాలిపటంలా దిక్కులన్నిటికీ శుభలేఖల్ని పంచిపెట్టాను గుర్తుందా !

చూపుల్నిండా బేలతనాన్ని నింపుకుని

అప్పగింతలప్పుడు

నీ చెక్కిళ్ళు కన్నీటిమయాలైన దృశ్యం

నెనెట్లా మర్చిపోగలను చెప్పు...!

నువ్వత్తారింటికి బయల్దేరి వెళ్తుంటే

ఊరు ఊరంతా నువ్వెక్కిన బండి వెనకాలే నడుస్తూ

వీడ్కోలై, పొలిమేరదాకా సాగనంపిన వైనం

ఇంకా నా మనోఫలకం మీంచి చెరిగిపోనేలేదు..!

పెళ్ళి జరిగిన నక్షత్రం మళ్ళీ రాకముందే

నువ్వు పచ్చదనం కోల్పోయి పుట్టింటికి తిరిగొచ్చినప్పుడు

నేను నిలువునా చీలి పోతున్నట్టంపించింది

పెళ్ళిళ్ళ్కి, పేరంటలకి నిన్ను దూరంచేసి

నీ చోటును గదిమూలకి నిర్దేశించినప్పుడు

ఒంటరివై

స్వరాలు పలకని సంగీతం పెట్టేలా

మౌనంగా రోదించిన సంగతీ నా కెరుకే..!

నీ సౌభాగ్యాన్ని

ఊరి చివర బావి గట్టుమీద శిరోముండనం చేసినప్పుడు

నీ దుఃఖం ఏ రాళ్ళనీ కరిగించలేక పోయింది !

వీధి పంపుదగ్గర

నీ బొట్టులేనితనం వెక్కిరింపుకు గురైనప్పుడు

తెల్ల ముసుగు చాటు చేసుకుని

కన్నీళ్ళు బిందెతో మౌనంగా తిరిగొచ్చేదానివి.

విధవతనం అపశకునమంటూ

నీకు "బోడిముండ" బిరుదు నిచ్చిన

ఈ పెద్ద ముత్తైదువ లెదురొచ్చిన రోజే కదూ

నీ బాసికం యమపాశపు గాలానికి చిక్కి

నిప్పుల్లో కాలిపోయింది...!

అయినా

ఈ బొట్టు నీకు పుట్టుకతో వచ్చిన సొత్తు

చిట్టి చేతులకు గాజులేసుకుని

జుట్టు చేతికందగానే పూలు పెట్టుకొని

బాల్యం నుంచీ వసంతానివై విరబూసిన నువ్వు

మధ్యలో వచ్చి, నడిమధ్యలో వెళ్ళిపోయిన వాడికోసం

ఎడారివి కావద్దు...!


తల్లీ !

నీ కనుబొమ్మల కొండలమధ్య కొత్త సూర్యోదయాన్ని చూడాలనుంది !

నీ నవ్వుల పండువెన్నెల్లో తడిసి ముద్దవ్వాలనుంది

నీ కోసం ఈ ప్రపంచమంతా పసుపుతోట నాటి

కుంకుమ పూలు పండించాలనుంది...!

Read more...

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP